Κυριακή 9 Απριλίου 2017

Οι πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου, που έχτισαν τις αμύθητες περιουσίες τους στην πλάτη του λαού αλλά και χάρη στις παρανομίες τους

Ηγέτες χωρών όπως ο Κιμ Γιόνγκ Ουν ή ο Πούτιν, επιχειρηματίες όπως οι αδερφοί Τσαρλς και Ντέιβιντ Κοχ, βασιλικές οικογένειες και εγκληματικές οργανώσεις. Αυτοί είναι οι κυρίαρχοι του κόσμου, καθώς συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πλούτου.
10. Ρόμπερτ Μουγκάμπε
 
Ο εκλεγμένος δημοκρατικά δικτάτορας με τη μακροβιότερη κυριαρχία στην ιστορία της Αφρικής. Είναι ο άνθρωπος που δεν διστάζει να υποτιμήσει την ανθρώπινη ζωή όταν προφανώς δεν πρόκειται για τη δική του.
Το ακριβό του γούστο και ο κοσμοπολίτικος τρόπος ζωής του τον έχει αναγάγει σε έναν από τους πιο μιστούς ηγέτες του κόσμου. Όλα αυτά γιατί καθώς εκείνος πηγαίνει για διασκέδαση στο Λας Βέγκας και κυκλοφορεί με πανάκριβα αμάξια στους δρόμους της Ζιμπάμπουε χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από την ασιτία. Μάλιστα, υπολογίζεται πως η προσωπική του περιουσία φτάνει τα 145 εκατομμύρια.
9. Μπασάρ αλ Άσαντ
 
Ο Σύρος ηγέτης αποδείχθηκε ένας από τους πιο σκληρούς δικτάτορες των τελευταίων ετών. Ανέλαβε την εξουσία το 2000 μετά το θάνατο του πατέρα και η ασυδοσία του καθεστώτος που είχε επιβάλει οδήγησε στο ξέσπασμα βίαιων συγκρούσεων για την ανατροπή του.
Και σε αυτή τη περίπτωση ο ηγέτης της χώρας κατάφερε να συγκεντρώσει στα χέρια του ένα σημαντικό μέρος του κρατικού πλούτου. Υπολογίζεται πως η προσωπική του περιουσία κυμαίνεται από 500 εκατομμύρια στα 1.5 δισ. δολάρια.
8. Κιμ Γιονγκ Ουν
Ο Κιμ Γιονγκ Ουν παρέλαβε μια χώρα που όλα ξεκινούσαν και όλα κατέληγαν στην κεφαλή του κράτους, τον δικτάτορα πατέρα του. Έτσι, μετά το θάνατο του Κιμ Γιονγκ Ιλ ανέβηκε στην εξουσία ο γιος τους, ένας από τους ηγέτες που απασχολεί περισσότερα από κάθε άλλο τα ΜΜΕ.
Ο Κιμ έχει καταφέρει, κληρονομώντας και την περιουσία του πατέρα του, να αποκτήσει μαι προσωπική περιουσία που φτάνει στα 5 δισ. δολάρια. Όλα αυτά στις πλάτες του καταπιεσμένου λαού της απομονωμένης Βόρειας Κορέας.
7. Rupert Murdoch
 
Ο μεγιστάνας των Μ.Μ.Ε., Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της News Corporation είναι φυσιολογικό αν ανήκει στη λίστα με τους πιο πλούσιους ανθρώπους του κόσμου, καθώς διαθέτει αμύθητη περιουσία και ασκεί έντονη επιρροή.
Η προσωπική του περιουσία εκτιμάται στα 14.1 δισ. δολάρια και βασίζεται κυρίως στη διαφθορά και της αυτοκρατορίας που έχει καταφέρει να ιδρύσει στον χώρο τον media και εκτείνεται σε παγκόσμιο επίπεδο. Μερικά από τα πιο γνωστά μέσα παγκοσμίως, όπως οι The Times, New York Post, IGN Entertainment, το Fox News, ανήκουν στον ίδιο.
6.  Sheldon Adelson
 
Ο Adelson είναι ένας αυτοδημιούργητος Αμερικανός μεγιστάνας που προσπαθεί να εξιλεωθεί για τις απάτες που έχει διαπράξει και την εκμετάλλευση των εργαζομένων μέσω των δωρεών που πραγματοποιεί κάθε χρόνο.
Είναι ο άνθρωπος που ασκεί τεράστια επιρροή σε όλους τους Αμερικανούς πολιτικούς, χάρη στα πλούτη του φτάνουν τα 29.9 δισ. δολάρια. Το 2012, ξόδεψε περισσότερα από οποιοδήποτε Αμερικανό περίπου 100 εκατομμύρια δολάρια για τη χρηματοδότηση συντηρητικών υποψηφίων.
Ο επιχειρηματίας έχει εξαπλώσει τη δράση του στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου και ασχολείται με οτιδήποτε βάλει ο ανθρώπινος νους, από τον τουρισμό μέχρι τα τυχερά παιχνίδια. Πρόσφατα παραδέχθηκε ότι η εταιρεία του Las Vegas Sands Corporation παραβίασε τους νόμους.
5. Τσαρλς και Ντέιβιντ Κοχ
 
Οι αδερφοί Κοχ συγκαταλέγονται στους μεγαλύτερους μολυντές του πλανήτη, μάλιστα οι δυο τους έχουν κατ' επανάληψη εναντιωθεί στη χρηματοδότηση σχεδίων για την κλιματική αλλαγή, αλλά και στην υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών των ΗΠΑ.
Παράλληλα, έχουν κάνει ότι μπορούν για να αυξήσουν την προσωπική τους περιουσία που ξεπερνά τα 84.6 δισ. δολάρια ένα ποσό που φαίνεται να αυξάνεται διαρκώς, χάρη στις παράνομες δραστηριότητές τους.
4. Βλαντιμίρ Πούτιν
 
Ο Πούτιν είναι ένας από τους πιο ισχυρούς ηγέτες παγκοσμίως, που ασκεί έντονη επιρροή όχι μόνο εντός της χώρας του αλλά και εκτός. Η συντηρητική του πολιτική και ένα σωρό άλλες δραστηριότητες, όχι πάντα έντιμες, έχουν προσθέσει στον προσωπικό του λογαριασμό το ποσό των 70 δισ. δολάρια, ανάγοντας τον σε έναν από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου.
Παρόλο που η περιουσία αλλά και ο τρόπος που ασκεί την εξουσία στην χώρα του θα μπορούσε να του έχει εξασφαλίσει μια θέση με τους πιο μισητούς ανθρώπους του κόσμου φαίνεται να συμβαίνει το αντίθετο.
3. Τα μέλη του κομμουνιστικού κόμματος της Κίνας
 
Τα μέλη του κομμουνιστικού κόμματος της Κίνας φαίνεται πως έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν μια αμύθητη περιουσία, την οποία θα κληρονομήσουν στα παιδιά τους. Ναι και αυτοί εκμεταλλεύτηκαν τον λαό και τις συνθήκες προκειμένου να προσθέσουν στους λογαριασμούς τους μερικά δισεκατομμύρια δολάρια.
Τα μέλη του κόμματος εκτός από την πολιτική ασχολούνται με τα εργοστάσια παραγωγής από ρούχα μέχρι τεχνολογικά gadget, τηλέφωνα και άλλα, μάλιστα αναφέρεται πως ελέγχουν ένα σημαντικό μέρος της αγοράς και του εμπορίου στο εξωτερικό.
2. Οι Βασιλικές Οικογένειες
 
Οι γαλαζοαίματοι αποτελούν τη μεγαλύτερη αδικία, όσον αφορά τον αδικαιολόγητο πλούτο, αφού το μόνο που έκαναν ήταν να γεννηθούν πλούσιοι. Πολλοί από αυτούς, όπως ο πρίγκιπας Κάρολος δεν αξίζουν τα πλούτη και την επιρροή που κληρονόμησαν με αυτά, καθώς δεν έχουν εργαστεί ούτε μια μέρα στην χλιδάτη ζωή τους.
Συγκεκριμένα, οι 15 βασιλικές οικογένειές του πλανήτη ελέγχουν περισσότερα από 103.6 δισεκατομμύρια δολάρια, εκτός από την ακίνητη περιουσία τους, όλα αυτά χάρη σε ένα όνομα και στη κληρονομία τους.
1. Οι εγκληματικές οργανώσεις
 
Η φράση πως "Το έγκλημα δεν επιβραβεύεται" ακούγεται λανθασμένη στη συγκεκριμένη περίπτωση, καθώς όλες οι εγκληματικές οργανώσεις έχουν αδιανόητα έσοδα και επιρροή, όχι μόνο στους πολίτες αλλά και στα κράτη. Η μαφία φαίνεται πως είναι αυτή που κινεί τα νήματα για τη λειτουργία του κόσμου.
Οργανώσεις όπως η ιταλική  Κόζα Νόστρα, η ιαπωνική Yakuza, το μεξικάνικο καρτέλ Sinaloa, η ρωσική Solntsevskaya Bratva και τα κολομβιανό καρτέλ ναρκωτικών έχουν συγκεντρώσει το παγκόσμιο πλούτο. Συγκεκριμένα υπολογίζεται πως περισσότερα από 800 δισ. δολάρια βρίσκονται στην κατοχή τους, ποσό που φαίνεται αν αυξάνεται κάθε χρόνο.
News (Πηγή: TheRichest)

Τετάρτη 5 Απριλίου 2017

Αύξηση του παγκόσμιου χρέους στο 325% του παγκόσμιου ΑΕΠ

Το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε περισσότερο από 11 τρισ. δολάρια στο πρώτο 9μηνο του 2016, φθάνοντας τα 217 τρισ. δολάρια.
Η μισή από την αύξηση αυτή αντιστοιχεί στο δημόσιο χρέος (γενικής κυβέρνησης).
Το χρέος των αναδυόμενων αγορών αυξήθηκε σημαντικά, καθώς οι εκδόσεις κρατικών ομολόγων και κοινοπρακτικών δανείων ήταν σχεδόν τριπλάσιες το 2016 σε σχέση με το 2015.
Τη μερίδα του λέοντος του νέου χρέους έχει η Κίνα, η οποία προχώρησε σε νέες εκδόσεις 710 δισ. δολαρίων από το σύνολο των 855 δισ. δολαρίων στη διάρκεια του έτους.



Ναυτεμπορικη

Το 325% του παγκόσμιου Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος υπερέβη το παγκόσμιο χρέος τη χρονιά που μας πέρασε διαπιστώνει το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο (IIF), που παρατηρεί ότι στις ανεπτυγμένες οικονομίες η αύξηση οφείλεται κυρίως στον δανεισμό του δημόσιου τομέα, ενώ στις αναδυόμενες αγορές αφορά προπαντός τις επιχειρήσεις εκτός χρηματοπιστωτικού τομέα.

Παράλληλα, επισημαίνει τους κινδύνους από τον μεγάλο όγκο χρέους που ωριμάζει μέσα στο έτος και βαρύνει κυρίως τις αναδυόμενες αγορές, με προεξάρχουσες την Κίνα και τη Ρωσία, που θα κληθούν να αποπληρώσουν φέτος χρέος 40 δισ. δολαρίων και 20 δισ. δολαρίων, αντιστοίχως.

Σε σχετική έκθεσή του, που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα, το IIF τονίζει ότι μέσα στην τελευταία δεκαετία το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά 70 τρισ. δολάρια, φθάνοντας έτσι τα 215 τρισ. δολάρια το 2016. Στη διάρκεια του περασμένου έτους, άλλωστε, αυξήθηκε κατά 7,6 τρισ. δολάρια από τα 207,9 τρισ. στα οποία ανερχόταν στα τέλη του 2015.

Οπως τονίζει το IIF, οι ανεπτυγμένες οικονομίες διατηρούν πάντα τη μερίδα του λέοντος σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς έχουν συγκεντρώσει χρέος 160 τρισ. δολ., αντίστοιχο του 390% του ΑΕΠ τους.

Την ίδια στιγμή, όμως, αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς και το χρέος των αναδυόμενων αγορών, εν μέρει εξαιτίας της ανάπτυξης που έχει μεσολαβήσει στις αγορές ομολόγων αυτών των χωρών.

Οπως επισημαίνει το IIF, η αύξηση κατά 32 τρισ. δολάρια που σημείωσε την τελευταία δεκαετία το χρέος των ανεπτυγμένων οικονομιών ήταν «σχετικά ήπια» εάν συγκριθεί με εκείνη των 72 τρισ. δολαρίων της αμέσως προηγούμενης δεκαετίας, από το 1996 έως το 2006.

Αυτό οφείλεται, όμως, στο ότι νοικοκυριά και χρηματοπιστωτικός τομέας μείωσαν σημαντικά τον δανεισμό τους μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Εν ολίγοις, η αύξηση του χρέους οφείλεται κυρίως στον αυξημένο δανεισμό του δημόσιου τομέα τα τελευταία χρόνια.

Σύμφωνα, πάντα, με το IIF, το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ και της Βρετανίας έχει υπερδιπλασιασθεί από το 2006, ενώ της Ευρωζώνης και της Ιαπωνίας έχει αυξηθεί κατά περίπου 50%, βάσει της αξίας του σε δολάρια.

Το ίδιο χρονικό διάστημα, άλλωστε, οι αναδυόμενες αγορές επωμίστηκαν νέο χρέος 40 τρισ. δολαρίων, καθώς έχουν επιταχύνει ραγδαία τον ρυθμό με τον οποίο εκδίδουν νέο χρέος. Είναι ενδεικτικό ότι την αμέσως προηγούμενη δεκαετία, από το 1996 έως το 2006, είχαν εκδώσει μόλις 9 τρισ. δολάρια νέο χρέος. Οπως επισημαίνει το IIF, η σημαντική αυτή επιτάχυνση του δανεισμού αντανακλά εν μέρει την ανάπτυξη που έχουν γνωρίσει οι αγορές ομολόγων των αναδυόμενων αγορών.

Σε μεγάλο ποσοστό, αυτό το νέο χρέος είναι σε τοπικό νόμισμα και η αξία του σε δολάρια υπολογίζεται στα 48,5 τρισ. δολάρια στα τέλη του περασμένου έτους. Σε ό,τι αφορά το χρέος που έχουν εκδώσει οι αναδυόμενες αγορές σε συνάλλαγμα, αυτό έχει υπερδιπλασιασθεί την τελευταία δεκαετία, φθάνοντας τα 7,2 τρισ. δολάρια στα τέλη του περασμένου έτους.

Η αύξηση του χρέους γίνεται με πολύ ταχύτερους ρυθμούς στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, στην Τουρκία και στη Νότιο Αφρική. Στις αναδυόμενες αγορές, ιδιαιτέρως στην Κίνα, στην Τουρκία, στη Χιλή και στη Σαουδική Αραβία, βαρύνονται με μεγάλο χρέος οι επιχειρήσεις εκτός χρηματοπιστωτικού τομέα, καθώς σήμερα το χρέος τους ανέρχεται στο 100% του ΑΕΠ τους, ενώ μία δεκαετία νωρίτερα βρισκόταν στο 68%.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του IIF, το χρέος των αναδυόμενων αγορών, περίπου 1,1 τρισ. δολάρια, λήγει έως τα τέλη του τρέχοντος έτους. Αφορά ομόλογα και κοινοπρακτικά δάνεια, μεταξύ των οποίων ομόλογα 860 δισ. δολάρια και κοινοπρακτικά δάνεια 250 δισ. δολάρια. Περίπου το 20% του συνολικού χρέους που λήγει στη διάρκεια του έτους είναι σε δολάρια ΗΠΑ. Κατά το πρώτο τρίμηνο του 2017, πάντως, επιβραδύνθηκε η έκδοση ομολόγων στις αναδυόμενες αγορές, εξαιτίας της ραγδαίας μείωσης του δανεισμού του δημοσίου της Κίνας.


Καθημερινη

Τρίτη 4 Απριλίου 2017

Μυστική συμφωνία μεταξύ Βρετανίας, Γερμανίας και Γαλλίας οπως και Ρωσίας και ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 . Η ενταξη της Ελλαδας στο ευρώ

Η συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση δεν προέκυψε ανεπηρέαστα αλλά ελήφθη κάτω από την ευρωπαϊκή πίεση στο πλαίσιο της υλοποίησης μυστικής συμφωνίας μεταξύ Βρετανίας, Γερμανίας και Γαλλίας στα τέλη της δεκαετίας του ΄80.

Η μελέτη αποχαρακτηρισμένων απόρρητων εγγράφων της εποχής από τα παραπάνω κράτη .....και επιπλέον από τη Ρωσία και τις ΗΠΑ ........

αποκαλύπτει ότι στο σχεδιασμό της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης τα ιδιοτελή συμφέροντα των ισχυρότερων κρατών επισκίασαν εξαρχής αυτά των υπολοίπων και ότι η δημιουργία του ενιαίου νομίσματος εξελίχθηκε σε μια πράξη συνδιαλλαγής, η οποία ελάχιστα έλαβε υπόψη την πραγματική οικονομική κατάσταση και τις ρεαλιστικές προοπτικές ανάπτυξης και προόδου των ευρωπαϊκών κρατών εντός μιας νομισματικής ένωσης.


Καταλύτης των εξελίξεων στάθηκε το αίτημα της Δυτικής Γερμανίας για επανένωσή της με την Ανατολική, κάτι που για πολλούς ευρωπαίους ηγέτες και ιδιαίτερα για τη βρετανίδα πρωθυπουργό, Μάργκαρετ Θάτσερ, και το Γάλλο πρόεδρο, Φρανσουά Μιτεράν ήγειρε το «γερμανικό ερώτημα» που μετουσιώνονταν στο φόβο της δημιουργίας μιας Μεγάλης Γερμανίας στην καρδιά της Ευρώπης, η οποία θα είχε εθνικοσοσιαλιστή ταυτότητα, που σε συνδυασμό με το μέγεθος, την εμπορική, οικονομική και νομισματική της δύναμη θα της επέτρεπε να μετατραπεί σε ευρωπαϊκή υπερδύναμη.

Η Θάτσερ πίστευε ότι η Γερμανία βάδιζε προσεκτικά στο δρόμο ενός σχεδίου που θα τη βοηθούσε μέσα σε δύο δεκαετίες να γίνει μια διεθνής νομισματική υπερδύναμη και τότε θα προσπαθούσε να επιβάλει το δικό της οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο σε ολόκληρη την Ευρώπη, με απώτερο στόχο την πολιτική ενοποίησή της κάτω από την ηγεμονία της. 

«Στόχος της Γερμανίας είναι ένα διαρκώς υποτιμημένο μάρκο, που θα επιτευχθεί μέσω της σύνδεσής της σ’ ένα ενιαίο νόμισμα και θα της επιτρέπει να ξεφορτώνει προϊόντα σε όλους μας», αναφέρει η Θάτσερ σε απόρρητα έγγραφα.

Ωστόσο, μετά την εξαγορά, έναντι αρκετών δεκάδων δισεκατομμυρίων μάρκων, της συγκατάθεσης Γκορμπατσόφ για την επανένωση της Γερμανίας και την απόφαση της Ουάσινγκτον να την επιτρέψει, προβάλλοντάς την ως νίκη της Δημοκρατίας και του καπιταλισμού έναντι του καταρρέοντος κομμουνισμού, ο Μιτεράν αντελήφθη πως αυτή ήταν θέμα χρόνου.

Πόλεμος και νόμισμα


Σε έναν αποκαλυπτικό διάλογό του με τη Θάτσερ, ο Μιτεράν εξέθεσε τον τρόπο με τον οποίο πίστευε ότι θα έπρεπε Βρετανία και Γαλλία να κινηθούν: «Εφόσον κανένας από τους δύο (Βρετανία-Γαλλία) δεν πρόκειται να ξεκινήσει πόλεμο εναντίον της Γερμανίας, η λύση στον περιορισμό της δύναμής της θα μπορούσε να δοθεί μέσα από την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση, και συγκεκριμένα μέσα από ένα κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Αυτή είναι μία πιθανή λύση στο «“γερμανικό ερώτημα”».

Για να προλάβει τις εξελίξεις, ο Μιτεράν πρότεινε στο Γερμανό καγκελάριο μια μυστική συμφωνία: Η Γαλλία θα στήριζε την προοπτική της επανένωσης και σε αντάλλαγμα η Γερμανία θα προχωρούσε στην εγκατάλειψη του μάρκου και στην υιοθέτηση ενός κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, με τη δέσμευση για τη δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. «Η μόνη ελπίδα της Γερμανίας για επανένωση είναι να δεσμευτεί σε μια ισχυρή Ένωση», είπε ο Μιτεράν στον Κολ, απειλώντας ότι θα ασκούσε βέτο στην απόφαση της επανένωσης.

Μετά την αλλαγή στάσης και από τη Γαλλία, η Θάτσερ θεώρησε πως, εφόσον δεν μπορούσε να αποτρέψει το αναπόφευκτο, μια πιθανή λύση στο πρόβλημα θα ήταν η «διαπλάτυνση» της Ευρώπης, με την είσοδο όσο το δυνατόν περισσότερων κρατών για να γίνει «κάτι πολύ πιο χαλαρό», προκειμένου η υπεροχή της Γερμανίας να εξισορροπηθεί. Αυτός ήταν ο λόγος που άλλαξε την πολιτική της ως προς την ένταξη πολλών χωρών στην ΕΕ και άνοιξε το θέμα της εισόδου κρατών όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία- οι τέσσερις φτωχές χώρες, όπως αναφέρονται σε διάφορες εκθέσεις της εποχής- αλλά και κρατών του πρώην ανατολικού μπλοκ, βλέποντας στο μέλλον ακόμη μεγαλύτερη «διαπλάτυνση» με χώρες-αντίβαρα στη Γερμανία.

Ο Μιτεράν υποχώρησε τόσο ώστε να δεχτεί ταυτόχρονη εμβάθυνση και διαπλάτυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άσκησε πιέσεις στη Γερμανία προκειμένου να αποδεχτεί όσο το δυνατόν περισσότερα μέλη στο ευρώ. Το μήνυμα αυτό της προοπτικής ένταξής τους στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα κοινοποιήθηκε για πρώτη φορά στις «φτωχές χώρες» το 1989, την ώρα που γίνονταν οι μυστικές διαπραγματεύσεις της Γαλλίας με τη Γερμανία και τη Βρετανία.

Ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας έστειλε το 1989 στην Ελλάδα το υπόμνημα Ballandour, θέτοντας το αίτημα της πλήρους νομισματικής ένωσης, και η Ελλάδα, με επιστολή του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, Παναγιώτη Ρουμελιώτη απάντησε θετικά. Το αποτέλεσμα ήταν η άμεση υιοθέτηση από την Τράπεζα της Ελλάδας της πολιτικής της «σκληρής δραχμής» το 1989, με στόχο τη δημοσιονομική εξυγίανση και τη σύνδεση της δραχμής στο ECU, έτσι ώστε η υποτίμηση της δραχμής έναντι του ECU να είναι μικρότερη από το διαφορικό πληθωρισμό- δηλαδή την ταχύτητα που αυξάνονται οι τιμές στην Ελλάδα σε σχέση με τις χώρες στον ευρωπαϊκό μηχανισμό συναλλάγματος και μετά το 1999 σε σχέση με τις χώρες στο ευρώ.

Η είσοδος στο ευρώ

Το 2001 η είσοδος στην Ευρωζώνη έγινε γεγονός και γιορτάστηκε πανηγυρικά από την ελληνική κυβέρνηση, η οποία είχε χρειαστεί, μεταξύ άλλων, να συμμαχήσει μυστικά ακόμη και με την Goldman Sachs προκειμένου να εξασφαλίσει την πραγμάτωσή της. Χρειάστηκαν, ωστόσο, μόλις δύο χρόνια για να φανεί ότι το ευρωπαϊκό όνειρο είχε αρχίσει να μετατρέπεται σε εφιάλτη.

Το 2003 το ΔΝΤ σήμανε συναγερμό στην κυβέρνηση Σημίτη, ενημερώνοντάς την προφορικά και γραπτά ότι η απώλεια ανταγωνιστικότητας που είχε υποστεί η Ελλάδα από την ένταξή της στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση ήταν δραματική και πως, προκειμένου η ελληνική οικονομία να αντέξει στο ευρώ, απαιτούνταν άμεσα διαρθρωτικά μέτρα και ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής πειθαρχίας για να επιτευχθεί επείγουσα εσωτερική υποτίμηση.

Σε έκθεσή του τον Ιούνιο του 2003 το ΔΝΤ αποτύπωνε τη ραγδαία ανατίμηση της Πραγματικής Σταθμισμένης Συναλλαγματικής Ισοτιμίας της Ελλάδας, η οποία είχε απογειωθεί στα επίπεδα-ρεκόρ που είχαν καταγραφεί το 1997 και που είχαν οδηγήσει σε υποτίμηση της δραχμής κατά 14%. (…)

Χωρίς την επιλογή της υποτίμησης, ωστόσο, το καλοκαίρι του 2003 η Ελλάδα βρέθηκε για πρώτη φορά άοπλη στη μάχη απέναντι σε ένα τεράστιο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας, του οποίου η θεαματική αυξητική τάση έμοιαζε ασταμάτητη. Την κατάσταση επιδείνωνε η ανατίμηση του ίδιου του ευρώ, το οποίο είχε πάρει την ανιούσα εξαιτίας της νομισματικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που ενορχήστρωνε μια κρυφή διάσωση της γερμανικής οικονομίας, η οποία αντιμετώπιζε ταυτόχρονα τις συνέπειες της εσωτερικής τραπεζικής της κρίσης και της διεθνούς ύφεσης.

Έτσι, στα μέσα του 2003 η κυβέρνηση Σημίτη είχε ένα πολύ δυσάρεστο ραντεβού με την ιστορία, όταν, την ώρα που προετοιμαζόταν για τις εκλογές του 2004 και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, πληροφορούνταν από το ΔΝΤ ότι, προκειμένου να μην αποτύχει το πείραμα της ένταξής της στην Ευρωζώνη, η Ελλάδα χρειαζόταν εσωτερική υποτίμηση τουλάχιστον κατά 15%, ποσοστό εξαιρετικά μεγάλο και αντίστοιχο σχεδόν με αυτό που σημειώθηκε μεταξύ 2010-2013 με την εφαρμογή του γνωστού προγράμματος ακραίας λιτότητας της τρόικας, προκαλώντας ασύλληπτη βλάβη στην οικονομία.

Μπροστά στον κίνδυνο δριμείας ύφεσης αν επιχειρούνταν εσωτερική υποτίμηση αλλά και αδυνατώντας να παραδεχτεί τον εκτροχιασμό της ελληνικής οικονομίας εντός Ευρωζώνης, η κυβέρνηση Σημίτη επέλεξε να υποσχεθεί τη λήψη μέτρων για να ικανοποιήσει το ΔΝΤ και τους εταίρους της στην ΕΕ, αντί να προχωρήσει στην εφαρμογή τους, να σηματοδοτήσει τα ελλείμματα και να ενισχύσει την επέκταση της πίστωσης και την εσωτερική κατανάλωση, με την ελπίδα ότι η ανάπτυξη που θα επιτυγχάνονταν θα αποκαθιστούσε εν μέρει τη χαμένη ανταγωνιστικότητα.

Επίκαιρα 

Δευτέρα 3 Απριλίου 2017

Βάλτε τέλος στην αλόγιστη κατανάλωση!

Με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος ο ΟΗΕ απηυθυνε έκκληση για πιο συνετή κατανάλωση τροφίμων, νερού και ενέργειας, μιας και τα αποθέματα δεν θα αρκέσουν μακροπρόθεσμα για να καλύψουν τις ανάγκες.

default
«Επτά δισεκατομμύρια όνειρα. Ένας πλανήτης. Καταναλώστε συνειδητά», είναι το μότο της σημερινής Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος. «Η αλόγιστη κατανάλωση τροφίμων, νερού και ενέργειας έχει φθάσει σε εξαιρετικά ανησυχητικά επίπεδα», δήλωσε ο Ναϊσάν Σάμπα από το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος UNEP του ΟΗΕ. 

Η οργάνωση του ΟΗΕ με έδρα στο Ναϊρόμπι, την πρωτεύουσα της Κένυας, απευθύνει έκκληση σε όλους τους ανθρώπους να ξανασκεφθούν τις προτεραιότητες για τη ζωή τους και να μην θέσουν ως στόχο την υπερβολική κατανάλωση. 

Η έκκληση βασίζεται στο γεγονός ότι τα αποθέματα ενέργειας και νερού περιορίζονται ολοένα και περισσότερο, ενώ παράλληλα τρόφιμα καταλήγουν μαζικά στα σκουπίδι,α τόσο από τους καταναλωτές, όσο και από την βιομηχανία τροφίμων.
Το 2050 θα απαιτούνται τρεις πλανήτες σαν τη γη
Symbolbild Lebensmittelmangel
Σπατάλη τροφίμων από τη μια και απόλυτη ανέχεια από την άλλη
Περίπου 1,3 δισεκατομμύρια τόνοι τρόφιμα σπαταλιούνται κάθε χρόνο, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Την ίδια στιγμή όμως στην υφήλιο περίπου 800 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή ένας στους επτά πεινά, ανακοινώνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) τονίζοντας ότι αν συνεχίσουμε κατ' αυτόν τον τρόπο, το 2050 θα χρειάζονται τρεις πλανήτες σαν τη γη για να καλυφθούν οι ανάγκες κατανάλωσης του παγκόσμιου πληθυσμού. Με ένα διαφορετικό τρόπο ζωής ωστόσο είναι δυνατή η προστασία των φυσικών πόρων.
«Αν 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι άλλαζαν μόνο ένα πράγμα στον τρόπο ζωής τους προς την κατεύθυνση της βιωσιμότητα, τότε οι φυσικοί πόροι του πλανήτη θα μπορούσαν να ανανεωθούν με φυσικό τρόπο», δήλωσε ο εκπρόσωπος του UNEP. Ταυτόχρονα απηύθυνε έκκληση στον παγκόσμιο πληθυσμό να προστατεύσει το κλίμα αποφεύγοντας πλαστικά μπουκάλια, σακούλες και μη ανακυκλώσιμες συσκευασίες.

Κάριν Γέγκερ / Στέφανος Γεωργακόπουλος


Κυριακή 2 Απριλίου 2017

Οι πολυεθνικές επιχειρήσεις κρατούν τα ηνία της παγκοσμιοποίησης



Σε αντίθεση με την αξιοσημείωτη οικονομική και πολιτική χειραφέτηση που επέφερε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ο εικοστός αιώνας έληξε με μια χαοτική έκρηξη. H συνάντηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου που πραγματοποιήθηκε στο Σιάτλ τον Δεκέμβριο του 1999 υπήρξε παταγώδης αποτυχία. Κι έτσι, ο 21ος αιώνας άρχισε δυσοίωνα.


Γι' αυτό και είναι ενθαρρυντική η σχετική επιτυχία που σημείωσε η συνάντηση του ΠΟΕ στην Ντόχα τον περασμένο Νοέμβριο, στο πλαίσιο της οποίας εγκαινιάσθηκε ένας νέος γύρος εμπορικών συνομιλιών και αποφασίσθηκε η ένταξη της Κίνας. Μετά την αποτυχία του Σιάτλ, η παγκοσμιοποίηση κινδύνευσε να εκτροχιασθεί. H συνάντηση στην Ντόχα έμοιαζε να την επανέφερε στο σωστό δρόμο. Το σύστημα, όμως, παραμένει εύθραυστο. H επιτυχής έκβαση της Ντόχα οφείλεται αναμφίβολα στα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου. Τους μήνες πριν από την Ντόχα, η πιθανότητα ενός νέου γύρου φαινόταν περιορισμένη. Τον Ιούλιο η συνάντηση της Ομάδας των Επτά στη Γένοβα σημαδεύθηκε από τις βίαιες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά της παγκοσμιοποίησης. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, όμως, οι πολιτικοί ηγέτες αισθάνθηκαν ότι οποιαδήποτε περαιτέρω διαμάχη θα μπορούσε να διακυβεύσει τη διεθνή τάξη. H παγκοσμιοποίηση, η ενοποίηση των αγορών όλου του κόσμου μέσω της ελεύθερης διακίνησης αγαθών, κεφαλαίων, τεχνολογίας, πληροφοριών και εργασίας, είναι σαφώς θετική εξέλιξη. Τα πράγματα δεν είναι, βέβαια, τέλεια. Παραφράζοντας τον Ουίνστον Τσόρτσιλ, μπορεί κανείς να πει ότι η παγκοσμιοποίηση είναι το χείριστο δυνατό σύστημα διεθνούς οικονομικού συντονισμού, αν εξαιρέσει κανείς όλα τα άλλα συστήματα που δοκιμάσθηκαν στη διάρκεια των τελευταίων τουλάχιστον 100 χρόνων, με αποτελέσματα κυμαινόμενα από την καταστροφή μέχρι το χάος.


Το ζητούμενο, δε, είναι να υπεραμυνθούμε της παγκοσμιοποίησης, αλλά να την προωθήσουμε και να την βελτιώσουμε και κατά συνέπεια να θωρακίσουμε τη διαδικασία που άρχισε μετά την Ντόχα. Οσοι αντιδρούν στην τάση για παγκοσμιοποίηση ισχυρίζονται συχνά ότι δεν είναι αυτή καθεαυτή η παγκοσμιοποίηση που τους ενοχλεί, αλλά η παγκοσμιοποίηση που προωθείται από τις επιχειρήσεις. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό;


Οι επιχειρήσεις, και συγκεκριμένα οι πολυεθνικές, είναι οι πρωταρχικοί φορείς της παγκοσμιοποίησης. H οικονομική συνεργασία που προωθείται από τα κράτη, όπως αυτή που επιχείρησε η πρώην Σοβιετική Ενωση και οι δορυφόροι της, αποτελούσε μια εναλλακτική λύση αλλά έχει εμφανώς καταρρεύσει. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις μπορεί να εναντιώνονται σε μια διάσταση της παγκοσμιοποίησης, εκείνη της διασυνοριακής διακίνησης πληροφοριών, αλλά όχι και στις υπόλοιπες, όπως είναι η διακίνηση αγαθών, κεφαλαίων, τεχνολογίας και εργασίας. Παγκοσμιοποίηση που δεν προωθείται από τις επιχειρήσεις δεν είναι παγκοσμιοποίηση.


Οι επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης που προωθείται από τις επιχειρήσεις είναι συνολικά θετικές ως προς το κράτος πρόνοιας και την ανάπτυξη των ενδιαφερόμενων χωρών. Υπάρχουν, βέβαια, εξαιρέσεις, όπως είναι οι προδιαγραφές που τηρούν οι πολυεθνικές εταιρείες στις συνθήκες εργασίας, περιβάλλοντος και κοινωνικών εισφορών, που συχνά υπερβαίνουν σημαντικά εκείνες των τοπικών επιχειρήσεων. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα στελέχη των πολυεθνικών είναι ηθικώς ανώτερα, αλλά ότι τα θέματα αυτά διέπονται από την καλή επιχειρηματική στρατηγική και τη συλλογιστική του σύγχρονου καπιταλισμού.


Η παγκοσμιοποίηση των αγορών που προωθείται από τις επιχειρήσεις καλλιεργεί την επιχειρηματικότητα, τον ανταγωνισμό, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, αλλά και τη δημιουργία πλούτου. H κατηγορία ότι προωθεί τα ολιγοπώλια είναι ανόητη. Σύμφωνα με την Υπηρεσία του OHE για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη, πριν από 20 χρόνια υπήρχαν περί τις 6.000 πολυεθνικές εταιρείες. Σήμερα υπάρχουν περισσότερες από 60.000, από τις οποίες οι 10.000 προέρχονται από τον αναπτυσσόμενο κόσμο.


Οι πολυεθνικές γενικά επωφελούνται από την παγκοσμιοποίηση, που μειώνει το κόστος των συναλλαγών, επιτρέπει την πιο αποτελεσματική κατανομή των πόρων, εκλογικεύει και ενισχύει την αλυσίδα της προσφοράς και διευκολύνει τις μεγαλύτερες οικονομίες κλίμακος. Το όφελος και το κέρδος δεν είναι, πάντως, συνώνυμα. Είναι γενικά ευκολότερο για τις εταιρείες να αποσπάσουν μεγαλύτερα κέρδη σ' ένα περιβάλλον προστατευτισμού παρά σε μια ελεύθερη οικονομία αγοράς. Εκείνος που βλάπτεται από τον προστατευτισμό είναι ο πολίτης και κυρίως οι πλέον ενδεείς πολίτες μιας κοινωνίας.

Η Καθημερινη

RangNameHauptsitzLandUmsatz
(Mrd. $)
Gewinn
(Mrd. $)
MitarbeiterBrancheGeschäftsführer
1.WalmartBentonvilleVereinigte Staaten USA476,29416,0002200000EinzelhandelDoug McMillon
2.Royal Dutch ShellDen HaagNiederlande Niederlande459,59916,37190000Öl und GasBen van Beurden
3.SinopecPekingVolksrepublik China Volksrepublik China457,2018,9321021979Öl und GasFu Chengyu
4.China National PetroleumPekingVolksrepublik China Volksrepublik China432,00716,3171668072Öl und GasZhou Jiping
5.ExxonMobilIrvingVereinigte Staaten USA407,66632,58099100Öl und GasRex Tillerson
6.BPLondonVereinigtes Königreich Großbritannien396,21723,45183400Öl und GasRobert Dudley
7.State GridPekingVolksrepublik China Volksrepublik China333,3877,9821583000VersorgerLiu Zhenya
8.VolkswagenWolfsburgDeutschland Deutschland261,53912,072626715AutomobileMatthias Müller
9.Toyota MotorToyotaJapan Japan256,45418,18325905AutomobileAkio Toyoda
10.GlencoreBaar ZGSchweiz Schweiz232,694-7,40258000RohstoffhandelIvan Glasenberg
11.TotalCourbevoieFrankreich Frankreich227,88211,20496104Öl und GasPatrick Pouyanné
12.ChevronSan RamonVereinigte Staaten USA220,35621,42361189Öl und GasJohn S. Watson
13.Samsung ElectronicsSeoulSüdkorea Südkorea208,83827,245307000TechnologieKwon Oh-hyun
14.Berkshire HathawayOmahaVereinigte Staaten USA182,15019,476270858MischkonzernWarren Buffett
15.AppleCupertinoVereinigte Staaten USA170,91037,03763300TechnologieTim Cook
16.AXAParisFrankreich Frankreich98,5345,617166000VersicherungenHenri de Castries
17.GazpromMoskauRussland Russland165,01635,769401000Öl und GasAlexei Miller
18.E.ONDüsseldorfDeutschland Deutschland162,5602,84378889VersorgerJohannes Teyssen
19.ConocoPhillipsHoustonVereinigte Staaten USA161,1753,72629800Öl und GasJames Mulva
20.DaimlerStuttgartDeutschland Deutschland156,6289,083271370AutomobileDieter Zetsche
21.General MotorsDetroitVereinigte Staaten USA155,4275,346207000AutomobileDaniel Akerson
22.EniRomItalien Italien154,1086,85078686Öl und GasPaolo Scaroni
23.Nippon YūseiKasumigaseki, Chiyoda, TokioJapan Japan152,1254,782110000Logistik, Bankwesen, VersicherungswesenJirō Saitō
24.ExorTurinItalien Italien150,9962,768273460FinanzdienstleisterJohn Elkann
25.ICBCPekingVolksrepublik China Volksrepublik China148,842,7408859BankenYang Kaisheng
26.Ford MotorDearbornVereinigte Staaten USA146,97,2164000AutomobileMark Fields
27.General ElectricFairfieldVereinigte Staaten USA146,23113,057301000MischkonzernJeffrey R. Immelt
28.PetrobrasRio de JaneiroBrasilien Brasilien141,46211,09481918Öl und GasMaria das Graças Silva Foster
29.McKessonSan FranciscoVereinigte Staaten USA138,01,337700PharmahandelJohn Hammergren
30.Valero EnergySan AntonioVereinigte Staaten USA137,82,721942Öl und GasWilliam Klesse
31.AllianzMünchenDeutschland Deutschland134,67,9141938VersicherungenOliver Bäte
32.Hon Hai Precision Industry (Foxconn)TaipehRepublik China (Taiwan) Taiwan133,13,61232000TechnologieTerry Gou
33.Société GénéraleParisFrankreich Frankreich132,72,8159616BankenFrédéric Oudéa
34.AT&TSan AntonioVereinigte Staaten USA128,718,3256420TelekommunikationRandall Stephenson
35.CVS CaremarkWoonsocketVereinigte Staaten USA126,74,6163000EinzelhandelLarry J. Merlo
36.PEMEXMexiko-StadtMexiko Mexiko125,344-7,358150884Öl und GasJuan José Suárez Coppel
37.Fannie MaeWashington, D.C.Vereinigte Staaten USA125,783,97000BankenTimothy Mayopoulos
38.China Construction BankPekingVolksrepublik China Volksrepublik China125,434,9329438BankenWang Hongzhang
39.UnitedHealthMinnetonkaVereinigte Staaten USA122,55,699000VersicherungenStephen Hemsley
40.BNP ParibasParisFrankreich Frankreich121,96,4198423BankenJean-Laurent Bonnafé
41.PDVSACaracasVenezuela Venezuela121,012,991949Öl und GasRafael Ramírez Carreño
42.VerizonNew YorkVereinigte Staaten USA120,511,4193900TelekommunikationIvan Seidenberg
43.LukoilMoskauRussland Russland119,17,8150000Öl und GasWagit Alekperow
44.GDF SuezParisFrankreich Frankreich118,5-12,3240303VersorgerGérard Mestrallet
45.Honda MotorTokioJapan Japan118,25,7187094AutomobileTakanobu Ito
46.Rosneft OilMoskauRussland Russland117,0817,1158884Öl und GasIgor Setschin
47.Agricultural Bank of ChinaPekingVolksrepublik China Volksrepublik China115,427,0447401BankenJiang Chaoliang
48.Assicurazioni GeneraliTriestItalien Italien115,22,5481997VersicherungenMario Greco
49.ING GroepAmsterdamNiederlande Niederlande114,2956,076104419FinanzdienstleisterJan Hommen
50.Hewlett-PackardPalo AltoVereinigte Staaten USA112,35,1349600TechnologieMeg Whitman
51.JX HoldingsTokioJapan Japan111,01,124236Öl und GasYasushi Kimura
52.China State Construction EngineeringPekingVolksrepublik China Volksrepublik China110,81,8188480BauhauptgewerbeYi Jun
53.NTTTokioJapan Japan109,0545,8224239TelekommunikationSatoshi Miura
54.StatoilStavangerNorwegen Norwegen108,4596,831715Öl und GasHelge Lund
55.China MobilePekingVolksrepublik China Volksrepublik China107,69,2216677TelekommunikationLi Yue
56.EnelRomItalien Italien106,94,375360VersorgerFulvio Conti
57.JPMorgan ChaseNew YorkVereinigte Staaten USA106,317,9260157BankenJames Dimon
58.TataMumbaiIndien Indien103,58,9660000Automotive Telecom, IT & TourismusCyrus Mistry
59.SiemensMünchenDeutschland Deutschland106,15,6360000TechnologieJoe Kaeser
60.Bank of ChinaPekingVolksrepublik China Volksrepublik China118,25,7289951BankenLi Lihui
61.Costco WholesaleIssaquahVereinigte Staaten USA105,22,0128000EinzelhandelW. Craig Jelinek
62.Nissan MotorTokioJapan Japan104,63,9157000AutomobileCarlos Ghosn
63.Express Scripts HoldingSt. Louis (Missouri)Vereinigte Staaten USA104,6217,130215PharmazieGeorge Paz
64.TescoCheshuntVereinigtes Königreich Großbritannien103,31,53406088EinzelhandelPhilip Clarke
65.SK HoldingsSeoulSüdkorea Südkorea102,10,2658287MischkonzernChey Tae-won
66.CarrefourParisFrankreich Frankreich101,81,67412443EinzelhandelGeorges Plassat
67.Bank of AmericaCharlotteVereinigte Staaten USA101,69711,431281791BankenBrian Moynihan
68.Cardinal HealthDublinVereinigte Staaten USA101,090,33431900PharmahandelGeorge S. Barrett
69.BMW GroupMünchenDeutschland Deutschland100,97,05110351AutomobileHarald Krüger
70.PetronasKuala LumpurMalaysia Malaysia100,717,1843860Öl und GasShamsul Azhar Abbas
71.Électricité de FranceParisFrankreich Frankreich100,34,67156168VersorgerHenri Proglio
72.International Business MachinesArmonkVereinigte Staaten USA99,7516,5431212InformationstechnikVirginia Rometty
73.NestléVeveySchweiz Schweiz99,4510,8328000NahrungsmittelPaul Bulcke
74.Banco SantanderMadridSpanien Spanien98,55,8193349BankenAlfredo Sáenz
75.KrogerCincinnatiVereinigte Staaten USA98,371,5339000EinzelhandelDavid Dillon
76.BASFLudwigshafenDeutschland Deutschland98,26,4111141ChemieKurt Bock
77.Noble GroupHongkongVolksrepublik China Volksrepublik China97,880,24414000RohstoffhandelYusuf Alireza
78.HSBCLondonVereinigtes Königreich Großbritannien97,5316,2305984BankenStuart Gulliver
79.HitachiTokioJapan Japan95,992,6323540TechnologieHiroaki Nakanishi
80.China National Offshore OilPekingVolksrepublik China Volksrepublik China95,977,75377Öl und Gas-
81.China Railway ConstructionPekingVolksrepublik China Volksrepublik China95,7460,986220000EisenbahnbauLi Guorui
82.Archer Daniels MidlandDecaturVereinigte Staaten USA89,81,330700NahrungsmittelPatricia Woertz
83.CitigroupNew YorkVereinigte Staaten USA93,613,7266000BankenVikram Pandit
84.Crédit AgricoleParisFrankreich Frankreich93,63,387451BankenJean-Paul Chifflet
85.PTT Public CompanyBangkokThailand Thailand92,53,0818240Öl und GasPailin Chuchottaworn
86.PSA Peugeot CitroënParisFrankreich Frankreich83,3050,818209019AutomobilePhilippe Varin
87.China Railway GroupPekingVolksrepublik China Volksrepublik China91,1521,524284000Eisenbahnbau-
88.SonyTokioJapan Japan82,237-5,784162700KonsumgüterKazuo Hirai
89.AmerisourceBergenChesterbrookVereinigte Staaten USA89,10,4349850PharmahandelSteven Collis
90.Wells FargoSan FranciscoVereinigte Staaten USA88,121,9264200BankenJohn Stumpf
91.BoeingChicagoVereinigte Staaten USA86,6234,585174400Flugzeugbau-
92.MetroDüsseldorfDeutschland Deutschland86,350,504249953GroßhandelOlaf Koch
93.Procter & GambleCincinnatiVereinigte Staaten USA84,16711,3129000KonsumgüterRobert A. McDonald
94.Munich ReMünchenDeutschland Deutschland83,84,447206VersicherungenNikolaus von Bomhard
95.Indian Oil CorporationNeu-DelhiIndien Indien81,31,1736198Öl und GasRanbir Singh Butola
96.Freddie MacTysons CornerVereinigte Staaten USA81,248,74890BankenDonald Layton
97.Deutsche TelekomBonnDeutschland Deutschland79,8291,234228248TelekommunikationTimotheus Höttges