“The Venus Project” – το σχέδιο ενός εφιαλτικού μέλλοντος

Διαδικτυακή & Τεχνοκρατική Διακυβέρνηση

Το σχέδιο έχει ονομαστεί «Αφροδίτη» (“The Venus Project”) και παρουσιάζει μια νέα κατεύθυνση της ανθρωπότητας όπου δεν υπάρχουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η μοντέρνα σημερινή κοινωνία, όπως: ανεργία, εγκληματικότητα, ο υπερπληθυσμός και η μείωση των οικοσυστημάτων της γης.

Η «Αφροδίτη» είναι ένα σχέδιο για κοινωνική αναμόρφωση στην οποία οι άνθρωποι, η τεχνολογία και η φύση θα είναι ικανοί να συνυπάρχουν μακροχρόνια, σε μια βιώσιμη κατάσταση ισορροπίας… λένε…

 

Η κοινωνία της «Αφροδίτης» είναι μια δικτυωμένη κοινωνία, όπου οι υπολογιστές κάνουν τα πάντα: από την εκλογή εκπροσώπων μέχρι τον αυτόματο έλεγχο των αγροτικών περιοχών σ’ ό,τι αφορά τη στάθμη του νερού, τη χημεία του εδάφους και να συντονίσουν το φύτεμα και τη συγκομιδή. Στον οικιστικό τομέα, το σύστημα μπορεί να συμβάλει στην περιβαλλοντική καθαριότητα και την ανακύκλωση των παλιών αντικειμένων. Όλες οι υπηρεσίες και διαδικασίες λειτουργούν ηλεκτρονικά, και με λίγα λόγια, οι υπολογιστές μπορούν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες όλων των ανθρώπων. Κανένας τεχνολογικός πολιτισμός της Cybernetics δεν μπορεί να λειτουργήσει ουσιαστικά και αποτελεσματικά χωρίς την ολοκλήρωση του cybernetics, ως αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του νέου πολιτισμένου κόσμου. 

Οι πηγές ενέργειας του κόσμου, όπου κρατούνται ως κοινή κληρονομιά όλων των ανθρώπων της γης που έχουν μια κοινή διακυβέρνηση, η οποία δεν απαρτίζεται από πολιτικά πρόσωπα, αλλά από τεχνοκράτες.

Οι άνθρωποι θα ζουν σε πόλεις και θα προσφέρουν εργασιακό υλικό, όσον αφορά την υπευθυνότητα και χρησιμότητα των διαφόρων κτιρίων και άλλων υπηρεσιών. Αλλά και υποθαλάσσιες πόλεις θα χτιστούν για τον πληθυσμό, για όσους νιώθουν περισσότερο… ψάρια;

 

Τα κτίρια, είναι κύρια πανύψηλοι ουρανοξύστες, (έχουν ήδη αρχίσει να εμφανίζονται στην Κίνα) θα κατασκευαστούν με ενισχυμένο και προ-συμπιεσμένο σκυρόδεμα, ατσάλι και γυαλί. Θα είναι αντισεισμικοί και προστατευμένοι από υψηλούς ανέμους. Oι υπερμεγέθεις κατασκευές, εξασφαλίζουν περισσότερη γη που θα είναι διαθέσιμη για πάρκα και διατήρηση της άγριας φύσης.  Κάθε ένας από αυτούς τους πύργους, θα είναι ένα ολοκληρωμένο περιφραγμένο σύστημα που θα περιλαμβάνει εμπορικό κέντρο, όπως επίσης και διευκολύνσεις εκπαίδευσης, ιατρικής φροντίδας, απασχόληση των παιδιών και ψυχαγωγία.

Αυτές οι κατοικίες μπορούν να σχεδιαστούν ως αυτόνομες, με δικές τους θερμικές γεννήτριες και συγκεντρωτές θερμότητας. Ενώ θα τοποθετούνται φωτοβολταϊκά που θα είναι ενσωματωμένα σε όλο το κτίριο, μέχρι “Θερμο-τζάμια” που θα χρησιμοποιούνται για να χειρίζονται ανάλογα τον ήλιο.

Τα μεταφορικά μέσα είναι ό,τι έχουμε δει μέχρι τώρα στις μελλοντολογικές ταινίες του Χόλιγουντ.  

Από τρένα υψηλής ταχύτητας όπως τα mag-lev, σε αεροσκάφη με κάθετη απογείωση και προσγείωση, μέχρι ιπτάμενα αυτοκίνητα.

Την θρησκεία έχει αντικαταστήσει η επιστήμη και η τεχνολογία, παραμένει μόνο ως ιστορική και μουσειακή αναφορά (για να μην διαιρούνται οι κοινωνίες και υπάρχει φανατισμός), το χρήμα έχει καταργηθεί, το ίδιο και τα σύνορα, οι στρατοί, η αστυνομία, οι νόμοι… Ζούμε στον παράδεισο μιας τόσο πνευματικά ανεπτυγμένης κοινωνίας που όλα αυτά είναι περιττά!!!

 

O Εβραϊκής καταγωγής Jacque Fresco, ετών 97 (πως τα καταφέρνει αυτή η ελίτ και είναι αιωνόβια) που είναι και ο οραματιστής της κοινωνίας του μέλλοντος -της τόσο τέλειας που σου ‘ρχεται να κλάψεις, όπως λέει και στο σύντομο βίντεο- τον απασχόλησε πως θα λύσει τα ‘προβλήματα’ του κόσμου. Και βρήκε τη λύση. Τη λύση για εκείνον, βέβαια. όχι για τον κόσμο. 

Η πονηρή του σκέψη εξάλλου διαφαίνεται και στο απόφθεγμά του, αλλά ζαχαρωμένο με την κατάργηση του νομισματικού συστήματος, που υποτίθεται είναι η πηγή του κακού. Δεν έχει σημασία να έχεις λεφτά, αν δεν έχεις πρόσβαση στις πηγές, ισχυρίζονται οι υποστηρικτές του. Σύμφωνοι… αλλά ποιος θα ελέγχει τις πηγές;

Αυτό, αγαπητοί αναγνώστες μου, είναι το μέλλον που σχεδιάζει η παγκόσμια ελίτ, για μια παγκόσμια διακυβέρνηση και μια παγκόσμια ισοπέδωση. Κατά έναν περίεργο τρόπο, μοιάζει πολύ, μα ΠΑΡΑ πολύ, με την Ατζέντα 21 του ΟΗΕ. Ή μάλλον… την ερμηνεία που έδιναν οι ‘συνωμοσιολόγοι’ αναλυτές για αυτήν: Ο κόσμος μπουζουριασμένος σε  πόλεις όπου θα τα έχουν όλα σε απόσταση αναπνοής, για να μην υπάρχουν μετακινήσεις και να είναι όλοι κάτω από έλεγχο. Η φύση θα ανήκει στην φύση και στην ελίτ, και θα υπάρχουν τεράστιες εκτάσεις μη προσβάσιμες σε ανθρώπους. Οι καλλιέργειες θα είναι Μονσαντοποιημένες -φουλ τεχνολογία, από σπόρο μέχρι καλλιέργεια και… όποιος αντέξει. Το ίδιο και η κτηνοτροφία και αλιεία -όλα εργαστηριακά. 

Ένα μικρό δείγμα από τα κτίρια τέρατα που έχουν αρχίσει να ορθώνονται σε διάφορες περιοχές της Κίνας, τώρα και στα Αραβικά Εμιράτα – Δείτε ακόμα: Ατζέντα 21 – Δες την ‘βιώσιμη’ κατοικία που σε περιμένει

The Venus Project –  Zeitgeist Movement – Helena Blavatsky – Agenda 21

Τι σχέση έχουν όλα αυτά μεταξύ τους; Είναι 4 σε 1. Όλα συνδέονται, διαπλέκονται, έχουν την ίδια πηγή.

• Το σχέδιο Αφροδίτη, είναι το όραμα. Το κίνημα Zeitgeist είναι ο τρόπος που οι άνθρωποι (ή τα πρόβατα) θα το υλοποιήσουν, λέει ο ‘πεφωτισμένος’ σιωνιστής Jacque Fresco τη λεσβία σατανίστρια της οποίας το βιβλίο ο Χίτλερ είχε πλάι στο προσκεφάλι του. Μήπως και η ‘Αφροδίτη’ -σύμβολο μέγα των σατανιστών- δεν επιλέχθηκε τυχαία για ονομασία του φοβερού σχεδίου; Μήπως και αυτό το κτιριακό σύμπλεγμα δεν συμβολίζει τυχαία το λατινικό S (satan)

• Τόσο το Venus Project όσο και το Zeitgeist Movement μιλούν συνέχεια για την ‘βιώσιμη ανάπτυξη’ -λέξεις κλειδί που επαναλαμβάνονται στην Ατζέντα 21. Υπόσχονται ακριβώς τα ίδια και έχουν σκοπό ακριβώς τον ίδιο: Την μείωση και τον απόλυτο έλεγχο του παγκόσμιου πληθυσμού. 
• Η κατάργηση των θρησκειών με τη δικαιολογία της ενότητας των λαών και την καταπολέμηση της διαφορετικότητας, είναι το πλήγμα το τελειωτικό που θα φάνε οι μεγάλες οργανωμένες εκκλησίες. Αφού άφησαν να διεισδύσουν σε αυτές δυνάμεις σκοτεινές, πέτυχαν να χάσουν την αίγλη τους. Επέτρεψαν οι παγκοσμιοποιητές να στρέψουν τον κόσμο στο υλισμό απομακρύνοντάς, να τον κάνουν εξαρτημένο από την τεχνολογία και την επιστήμη. Οι πρόσφατοι Ολυμπιακοί ήταν λαμπρό παράδειγμα του τι θα συμβεί στο μέλλον: Οι διαφορές λατρείες κατά την διάρκεια των αγώνων απαγορεύτηκαν και αντικαταστάθηκαν με μια μόνο λέξη: “ΠΙΣΤΗ”. Σε ποιον, όμως…;
• Το ζαχαρωμένο χάπι ‘θα δουλεύουν οι μηχανές για τους ανθρώπους’. κάποιους ανόητους μπορεί να τους βρουν ενθουσιασμένους. Οι πιο σκεπτικιστές απλά θα αρκεστούν να πουν είναι μια ουτοπία. Εμείς όμως οι… ‘συνωμοσιολόγοι’, θα πούμε ούτε ουτοπία είναι, ούτε ευτυχία: Για να καλύψουν οι μηχανές τις ανάγκες θα περιοριστούν οι ανάγκες και θα ακυρωθεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Και τα άκυρα, είναι βάρος. Και το βάρος συνήθως το πετάμε στον ωκεανό για να αλαφρύνει το καράβι. Κι αυτό ήδη γίνεται. Ο αυτοματισμός έχει πετάξει κόσμο στην ανεργία και η ανεργία είναι κύριος λόγος μείωσης πληθυσμού και μείωσης προσδόκιμου ζωής. 
• Το άλλο μέγα ζαχαρωτό περί παγκόσμιας ειρήνης και κατάργησης νόμων και αστυνομίας σημαίνει κάτι περισσότερο από ουτοπία. Ουτοπία, μάλλον, είναι να πιστέψει κανείς ότι αυτό δεν είναι εφικτό. Γίνεται. Αλλά γίνεται με το καλό ή με το κακό. Με το καλό σημαίνει: παιδεία, καλλιέργεια, πνευματικότητα, ανεβασμένο βιοτικό επίπεδο για όλους, κράτος δικαίου κλπ -θα πάρει γενιές για να πετύχει εφόσον όλα αυτά συμβούν πρώτα, γιατί όλα όσα συμβαίνουν τώρα, καθημερινά και παγκόσμια συμβάλλουν ακριβώς στο να τα εμποδίσουν. Άρα… ο οραματιστής και καθαρόαιμο μέλος της παγκόσμιας ελίτ και του σιωνισμού, Jacque Fresco, έχει μάλλον τον κακό τρόπο κατά νου – ταχύς και αποτελεσματικός και με απόλυτη επιτυχία: ένα τόσο δα μικρούλη και μικροσκοπικούλη τσιπάκι κατά τη γέννηση του κάθε βρέφους και… τελειώσαμε!!!! Η απόλυτη λοβοτομή: ή είσαι ‘καλός και υποταγμένος’ ή… φάε ένα delete! Τα πάντα θα παρακολουθούνται μέσω δικτύου και… όταν σας τα λέει το Χόλλυγουντ, να το ακούτε! Κάτι ξέρει. Δεν θέλει μόνο να πουλήσει εισιτήρια, πρόβα κάνουν στο πανί και σ’ αφήνουν να πάρεις ‘μάτι’ από το μέλλον σου. 

Matrix είναι… θα περάσει. Φτάνει να βγεις το γρηγορότερο από την πρίζα…

© AllNewz

Πόσο τελικά κοστίζει πραγματικά το φθηνό ρούχο;

Μπροστά στο ταμείο πληρώνουμε λίγα. Το πραγματικό όμως κόστος του φθηνού ρούχου είναι άλλο και το πληρώνουμε όλοι μαζί. Δυστυχώς, για τους περισσότερους, και όχι μόνο στην Ελλάδα, οι λέξεις Rana Plaza δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα. Αν όμως ανατρέξει κάποιος στα δημοσιεύματα, τέτοιες μέρες πριν από τρία χρόνια, θα ανακαλύψει πως εκεί έγινε ένα από τα πιο πολύνεκρα εργατικά ατυχήματα στην ιστορία. 1167 άνθρωποι άφησαν την τελευταία τους πνοή και περισσότεροι από 2500 τραυματίστηκαν όταν το κτήριο Rana Plaza στη Savar του Bangladesh κατέρρευσε.




Το τεράστιο κτήριο φιλοξενούσε 5 υφαντουργίες, μία τράπεζα και αρκετά καταστήματα. Για καιρό οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονταν για την κατάστασή του λόγω των ρωγμών που έκαναν την εμφάνισή τους στους τοίχους του. Ακόμα και οι κρατικές υπηρεσίες προειδοποιούσαν για κινδύνους από το τεράστιο βάρος που καλούνταν αυτή η παλιά κατασκευή να αντέξει.

Ενώ η τράπεζα και τα καταστήματα εκκενώθηκαν από την προηγούμενη της κατάρρευσης ημέρα, οι εργάτες στις υφαντουργίες υποχρεώθηκαν να βρεθούν στις θέσεις τους ώστε να μην μείνει πίσω η παραγωγή των παραγγελιών που κατευθύνονταν στην εταιρεία Mango.



Δεν ήταν φυσικά η πρώτη φορά που οι ανάγκες της «Δυτικής μόδας» έγιναν η αιτία να χαθούν ανθρώπινες ζωές. Τραγικές ιστορίες φτάνουν συχνά στις οθόνες μας, τις περισσότερες φορές χωρίς τη δύναμη να αφυπνίσουν. 

Και αυτές είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, οι υπόλοιπες, οι πολλές θα μείνουν μέσα σε ένα στενό οικογενειακό κύκλο, προσθέτοντας ακόμη περισσότερη δυστυχία στη δύσκολη καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων. Ζούμε σε ένα σημείο καμπής για τις καταναλωτικές μας συνήθειες. 

Η γκαρνταρόμπα μας ποτέ δεν είχε περισσότερα «κομμάτια» και ποτέ δεν ήταν πιο οικονομική από όσο είναι σήμερα. Στο σύνολο του πλανήτη, αγοράστηκαν 100% περισσότερα ρούχα το 2015 από ότι 30 χρόνια πριν, ρούχα που είναι προορισμένα να φορεθούν κατά μέσο όρο 7 φορές πριν δουν το δρόμο προς τα άδυτα της ντουλάπας. 

Αν σκεφτούμε πως μόνο οι Βρετανοί έχουν αχρησιμοποίητα ρούχα αξίας 45 δισεκατομμυρίων ευρώ, ίσως η εικόνα γίνει πιο καθαρή. Πως όμως φτάσαμε σε αυτό τον κορεσμό; Όλα ξεκίνησαν από τη χαλάρωση των εμπορικών περιορισμών. Μεγάλες εταιρείες αναζήτησαν εργοστάσια σε χώρες με χαμηλά εργατικά κόστη. 

Η φθηνή παραγωγή οδήγησε σε χαμηλότερες τιμές για τους καταναλωτές που πλέον μπορούσαν να αγοράσουν περισσότερα, ξοδεύοντας λιγότερα. 

Και αυτό φάνταζε παραδεισένιο, για τους ίδιους όμως μόνο και μόνο σαν πρώτη ανάγνωση. Τα τελευταία 20 χρόνια, η παραγωγή ενδυμάτων στις ΗΠΑ έχει χάσει το 80% του κύκλου εργασιών της. 

Αν προστεθούν σε αυτό και οι απώλειες προηγούμενων ετών φτάνουμε μπροστά σε μια σκληρή πραγματικότητα. Ενώ το 1965 το 95% των ρούχων που φορέθηκαν στη χώρα ήταν “Made in USA”, το 2015 έφτασε στο… 2%. Αυτό για τη χώρα σημαίνει 1,5 περίπου εκατομμύριο χαμένες θέσεις εργασίας. Μπορούν όμως να αγοράζουν πιο φθηνά ρούχα!



Θα πει κάποιος πως αυτές τις δουλειές τις βρήκαν άνθρωποι ίσως με περισσότερη ανάγκη. Η απάντηση μπορεί να ξεκινήσει με δύο λέξεις. Rana Plaza. Και υπάρχουν πολλοί τρόποι να συνεχιστεί. 

Τα ρούχα μας κατασκευάζονται από εργάτες με τους χαμηλότερους μισθούς στον πλανήτη. Συχνά από μικρά παιδιά που γίνονται θύματα εκμετάλλευσης δουλεύοντας ώρες ατελείωτες για λίγο φαγητό και με υποσχέσεις για πληρωμή κάποια στιγμή. 

Σε χώρες με ανύπαρκτη εργατική νομοθεσία, με απουσία ελέγχου στις εγκαταστάσεις, με καθημερινά ατυχήματα χωρίς οι υπεύθυνοι να δίνουν ποτέ λόγο. Και το πρόβλημα δεν σταματάει απλά στην εργασία. 

Το φαινόμενο της “Fast Fashion” προϋποθέτει φθηνά ρούχα και αξεσουάρ. Το εργατικό κόστος είναι ένας παράγοντας της εξίσωσης. Ένας άλλος είναι οι πρώτες ύλες. Και σε αυτές ο βασιλιάς ακούει στο όνομα «πολυεστέρας». Βρίσκεται στο 50% τον ρούχων που αγοράζονται καθημερινά. Ευχή για πολλούς, κατάρα για όλους. 

Ένα παράγωγο πετρελαίου μη βιοδιασπώμενο. Κατασκευάστηκε; Θα κάνει παρέα σε αρκετές γενιές. 

Ένα προϊόν που χρειάζεται τεράστιες ποσότητας ενέργειας για να κατασκευαστεί. 

Και όταν οι νέες χώρες παραγωγής δεν σέβονται στο ελάχιστο την ανθρώπινη ζωή, φυσικά θα σεβαστούν ακόμα λιγότερο το περιβάλλον. 

Οι τεράστιες ποσότητες ενέργειας που απαιτούνται, παράγονται σε αρχαία εργοστάσια που έχουν οδηγήσει το αποτύπωμα διοξειδίου του άνθρακα της βιομηχανίας ενδυμάτων στο 10% του παγκόσμιου συνόλου και στη δεύτερη θέση όσων μολύνουν το φρέσκο νερό. Τα  ρούχα όμως είναι φθηνά…





Υπάρχει όμως και «ευτυχώς» στην υπόθεση. Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν μια στροφή του αγοραστικού κοινού. Μια πιο συνειδητοποιημένη αντιμετώπιση όχι του φθηνού ρούχου, σε πρώτη φάση, αλλά της υπερκατανάλωσης. Ίσως είναι αυτή η απόγνωση όταν η ασφυκτικά γεμάτη ντουλάπα ανοίξει και δεκάδες άγνωστα, στην κυριολεξία, ρούχα πέσουν στο πάτωμα. 

Ίσως είναι νέες τάσεις που επικρατούν τελευταία και καλούν σε έναν πιο active τρόπο ζωής, στο κυνήγι της εμπειρίας, οπότε κάθε οικονομικός πόρος που οδηγείται σε κάτι ουσιαστικά άχρηστο , στερεί από αυτό το κυνήγι. Ίσως πάλι για κάποιους, δυστυχώς λιγότερους ακόμα, να είναι η αντίδραση στην εκμετάλλευση ανθρώπων και περιβάλλοντος, για όποιους όμως λόγους και να γίνεται αυτή η στροφή, το συνολικό όφελος είναι ανεκτίμητο. Και τα οφέλη του θα τα ζήσουμε όλοι μαζί.








Τι λες τωρα