Η διατήρηση της συμφωνίας CETA μεταξύ της ΕΕ και του Καναδά με κάθε θυσία

Οι Η.Π.Α. θα επιδιώξουν τη συμμαχία τους με τη Ρωσία, για να αντιμετωπίσουν την απειλή της Κίνας, αποκλείοντας την ΕΕ και από τις δύο αυτές χώρες – οπότε ο μεγάλος χαμένος θα είναι η Ευρώπη και ιδίως η Γερμανία.

.«Στην πολιτική, οπότε και στην ιστορία, δεν υπάρχουν συμπτώσεις – ενώ οι μάζες είτε δεν κρίνουν καθόλου, είτε κρίνουν λανθασμένα» (G. le Bon)

Ανάρπαστα γίνονται τα βιβλία του Χίτλερ στη Γερμανία – η βιογραφίες του, ο αγώνας του και όλα τα υπόλοιπα. Εύλογα θα έλεγα, αφού ο εθνικοσοσιαλισμός έχει κυριαρχήσει ξανά στους απογόνους του – η διακυβέρνηση δηλαδή της χώρας από το βιομηχανικό καθεστώς, το οποίο υπηρετεί πιστά η πολιτική της εξουσία. Όσον αφορά δε την επεκτατική πολιτική του συγκεκριμένου πολιτεύματος, για την κατάκτηση του «ζωτικού χώρου» που απαιτούσε ανέκαθεν, αυτή τη φορά επιβάλλεται με οικονομικά όπλα – με το μερκαντιλισμό, ο οποίος είναι πολύ φθηνότερος, καθώς επίσης πιο αποτελεσματικός.

Πρώτα θύματα της Γερμανίας είναι η Πορτογαλία, η οποία έχει μετατραπεί σε χώρα της Lidl και φυσικά η Ελλάδα – οι κυβερνήσεις της οποίας έχουν υποταχθεί η μία μετά την άλλη στην καγκελάριο. Επίσης στον υπουργό οικονομικών της, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά πως όταν αγοράσει κανείς τα εδάφη και τις επιχειρήσεις μίας χώρας, δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται πως θα δημιουργηθούν αντιστασιακά κινήματα – όπως συμβαίνει όταν κατακτάται στρατιωτικά.

Εν τούτοις, η αλλαγή γεωπολιτικής που προβλέπεται εκ μέρους του νέου προέδρου των Η.Π.Α., δημιουργεί ήδη προβλήματα στη Γερμανία – κρίνοντας από την οργή των καθεστωτικών ΜΜΕ της χώρας, λόγω της εκλογής κυβερνήσεων φιλικών προς τη Ρωσία τόσο στη Βουλγαρία, όσο και στη Μολδαβία.

Προφανώς σε αυτές τις χώρες έχει γίνει κατανοητό ότι, η Γερμανία ως ηγέτης της ΕΕ είναι ο παράγοντας που μπορεί να διαταράξει την ειρήνη μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής – ληστεύοντας παράλληλα τον πλούτο τους. Πόσο μάλλον όταν διαπιστώνουν πως η βιομηχανία τους γίνεται όλο και λιγότερο ανταγωνιστική, λόγω της πολιτικής λιτότητας και των εξαγωγικών πλεονασμάτων της Γερμανίας, καθώς επίσης πως το κοινωνικό τους κράτος περιορίζεται συνεχώς.

Στα πλαίσια αυτά, οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης κοιτάζουν ξανά προς την πλευρά της Ρωσίας – όπως τα κράτη της Ασίας προσανατολίζονται πια στην Κίνα. Παράδειγμα οι Φιλιππίνες, οι οποίες ήταν ένας από τους σημαντικότερους συμμάχους της υπερδύναμης – λογικά βέβαια, αφού η οικονομία τους στηρίζεται κυρίως στις εξαγωγές προς την Κίνα.

Περαιτέρω, η Γερμανία ανησυχεί γενικότερα από την αλλαγή της γεωπολιτικής εκ μέρους του νέου αμερικανού προέδρου, η οποία θεωρεί πως θα είναι η εξής:

(α)  Η κατάργηση της διατλαντικής συμφωνίας ΤΡΡ(Η.Π.Α. και Ασίας, πηγή) όπου όμως, εάν τελικά διατηρούταν, θα γινόταν προσπάθεια συμμετοχής της Ρωσίας και αποκλεισμού της Κίνας.

(β)  Η κατάργηση της συμφωνίας ΤΤΙΡ μεταξύ της ΕΕ και των Η.Π.Α., όπου προβλεπόταν η μη συμμετοχή της Ρωσίας – με απώτερο στόχο τη δημιουργία του οικονομικού ΝΑΤΟ (ανάλυση). Προφανώς η επιλογή της Ρωσίας ως σύμμαχο και της Κίνας ως βασικό εχθρό εκ μέρους του κ. Trump, δεν ευνοεί την ολοκλήρωση του ΝΑΤΟ στο οικονομικό σκέλος του.

Αντίθετα, λειτουργεί ανασταλτικά στο στρατιωτικό σκέλος, γεγονός που έχει προβληματίσει χώρες όπως η Πολωνία, οι οποίες έχουν τοποθετηθεί στο παρελθόν εναντίον της Ρωσίας και υπέρ του ΝΑΤΟ – πριν από όλα βέβαια προβληματίζει τη Γερμανία, η οποία θεωρεί πως ο μοναδικός αντίπαλος της στην Ευρώπη, όσον αφορά την κυριαρχία της, είναι η Ρωσία – όπως ακριβώς συνέβαινε με τους δύο παγκοσμίους πολέμους.

(γ)  Η διατήρηση της συμφωνίας CETA μεταξύ της ΕΕ και του Καναδά με κάθε θυσία, αφού δεσμεύει την Ευρώπη εμπορικά, χωρίς να δημιουργεί κανένα πρόβλημα στους αμερικανικούς ομίλους – ενώ δυσχεραίνει τις εμπορικές σχέσεις της ΕΕ με τη Ρωσία. Ειδικότερα, με τη συμφωνία αυτή η ΕΕ θα είναι έρμαιο των αμερικανικών πολυεθνικών μέσω των θυγατρικών τους στον Καναδά – ενώ οι Η.Π.Α. δεν θα έχουν κανένα απολύτως μειονέκτημα (άρθρο) και δεν θα δώσουν κανένα αντάλλαγμα.

(δ)  Η συμμαχία με τη Ρωσία σε όλα τα πεδία, έτσι ώστε να βοηθήσει τις Η.Π.Α. στη σύγκρουση τους με την Κίνα – με στόχο τον περιορισμό της παγκόσμιας επιρροής της. Εν προκειμένω θα γίνει προσπάθεια διάσπασης της Ευρώπης, για να κρατηθεί μακριά τόσο από τη Ρωσία, όσο και από την Κίνα – γεγονός που επεξηγεί την αλλαγή πολιτικής της υπερδύναμης σε σχέση με την Ευρωζώνη, όπου τάσσεται πλέον υπέρ της διάλυσης της. Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ πως με εντολή των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών εμποδίστηκε η εξαγορά ενός γερμανικού από έναν κινεζικό όμιλο – γεγονός που επιδείνωσε σημαντικά τις σχέσεις της Κίνας με τη Γερμανία.

(ε)  Εάν τελικά κερδηθεί η Ρωσία ως σύμμαχος από τις Η.Π.Α., τότε θα υποχρεωθεί η ΕΕ να πληρώνει για την προστασία της από το ΝΑΤΟ – ενώ η Γερμανία θα χάσει πλέον τη θέση της ως κυρίαρχη δύναμη και θα επιβαρυνθεί με το μεγαλύτερο κόστος.

(στ) Η νέα διαπραγμάτευση της συμφωνίας NAFTA, κυρίως όσον αφορά το Μεξικό, όπου πράγματι θα κτισθεί τείχος – ενώ θα εκδιωχθούν οι παράνομοι μετανάστες από τις Η.Π.Α., θα απαγορευθεί η είσοδος ισλαμιστών κοκ.

Συμπερασματικά λοιπόν η Ευρώπη οδηγείται στο διαμελισμό της, στον οποίο θα βοηθήσουν σε μεγάλο βαθμό οι φυγόκεντρες δυνάμεις που έχουν δημιουργηθεί εντός της Ευρωζώνης – ενώ ο μεγάλος χαμένος φαίνεται πως θα είναι η Γερμανία, από πολλές διαφορετικές πλευρές.

Ειδικά όσον αφορά την οικονομική κατάσταση της χώρας αυτής, παρά την ισχύ της, αρκετοί από τους Πολίτες της υποφέρουν – κρίνοντας από το γεγονός ότι, αυξάνονται συνεχώς τα χρέη τους, μειώνεται το επίπεδο των συντάξεων, ενώ κλιμακώνεται το κόστος ζωής, κυρίως λόγω της αύξησης των ενοικίων. Σύμφωνα με την εταιρεία οικονομικών πληροφοριών Creditreform, τα δύσκολα εξυπηρετούμενα χρέη των ιδιωτών έχουν φτάσει πια στα 235 δις €, ενώ το 10% του πληθυσμού είναι υπερχρεωμένο.

Ουσιαστικά πρόκειται για 6,85 εκ. ανθρώπους, εκ των οποίων τα 4,17 εκ. εμφανίζουν πολύ μεγάλο ύψος χρεών – ενώ ο συνολικός αριθμός έχει αυξηθεί κατά 131.000, σε σχέση με το προηγούμενο έτος(γράφημα). Πρόκειται κυρίως για πολύ νέους, καθώς επίσης για ηλικιωμένους, οι οποίοι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν με το κόστος ζωής.

.Βέβαια, προβλήματα με τα χρέη της έχει επίσης η μεσαία γενιά, αφού το 19% ηλικίας 30-39 ετών δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθει με τα δάνεια του – ενώ προβλέπεται πως στο μέλλον τα ιδιωτικά χρέη θα συνεχίσουν να αυξάνονται. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνει ότι, καμία χώρα της Ευρώπης δεν είναι σε καλή οικονομική κατάσταση – καθώς επίσης πως η απόσταση μεταξύ των ανώτατων εισοδηματικών τάξεων, καθώς επίσης των υπολοίπων αυξάνεται διαρκώς, απειλώντας σε μεγάλο βαθμό τη δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή.

Κλείνοντας, εάν τελικά η Ευρώπη κατακερματισθεί, όπως δυστυχώς φαίνεται, τότε δεν θα αποφευχθεί η φτώχεια και η εξαθλίωση μεγάλων μερίδων του πληθυσμού της – οπότε είναι σχεδόν βέβαιη η άνοδος εθνικιστικών και απολυταρχικών καθεστώτων, πόσο μάλλον εάν αυξηθούν τα μεταναστευτικά κύματα από τη Β. Αφρική και τη Μέση Ανατολή.

Επεξήγηση γραφήματος: Ένταση υπερχρέωσης – αριθμός των υπερχρεωμένων ανθρώπων σε εκ., ανάλογα με το βαθμό υπερχρέωσης τους (με κόκκινο πολύ υψηλός και με γαλάζιο χαμηλότερος).

Analyst

Aλεξης Ζακυνθινος

Ο ΤΟΚΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ

Το χρήμα κυβερνά τον κόσμο. Και ποιος κυβερνά το χρήμα;...

«Απ΄τη στιγμή που μπορώ να ελέγχω το χρήμα ενός κράτους, μου είναι αδιάφορο ποιος φτιάχνει τους νόμους», έλεγε ο M. A. Rothschild.

Ο L. Thurow, πρώην πρύτανης στο ΜΙΤ της Μασαχουσέτης και σύμβουλος του προέδρου Κλίντον, στο βιβλίο του «Πυραμίδα του Πλούτου» , έγραφε: «Ο μεγάλος πλούτος επιτρέπει σε κάποιον να προσλαμβάνει, να απολύει, να προάγει και να υποβιβάζει άλλα ανθρώπινα όντα…..Εκείνοι, που έχουν μεγάλο πλούτο μπορούν να ελέγχουν το φυσικό και ανθρώπινο περιβάλλον γύρω τους. Εκείνοι, που δεν έχουν πλούτο είναι υποχρεωμένοι να προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους».

 Ρεαλιστικότατη θέση, με μια προϋπόθεση, ότι, όλοι οι άλλοι που δεν έχουν τεράστιο πλούτο και αποτελούν το 99% του παγκόσμιου πληθυσμού, θα συμπεριφέρονται αιωνίως σαν εύπλαστες μάζες ημιμαθών εκτεθειμένων στη δημαγωγία, οι οποίοι δεν θα μπορούν να προσδιορίσουν οι ίδιοι τις ανάγκες τους και όταν πρόκειται για το ατομικό και συλλογικό συμφέρον τους, θα συγχέουν «τα υπέρ τους με τα κατά τους».

Για τον ίδιο λόγο που καταργήθηκε η δουλεία, η οποία ολοκλήρωσε τον κύκλο της ύπαρξής της και άρχισε να μπαίνει εμπόδιο στην περαιτέρω ανάπτυξη της κοινωνίας, για τον ίδιο λόγο θα καταργηθεί κι αυτό το ανθρωποβόρο σύστημα που άρχισε να τρώει τις ίδιες του τις σάρκες και το οποίο δεν έχει πλέον καμιά σχέση ούτε με τον καπιταλισμό, που ξέραμε μέχρι σήμερα. «Μόνο τα μικρά μυστικά πρέπει να φυλάσσονται επτασφράγιστα», έλεγε ο γκουρού των μέσων Marshall McLuhan, «τα μεγάλα φυλάσσονται από μόνα τους γιατί δεν γίνονται πιστευτά από τους πολλούς». Αυτό συμβαίνει δυστυχώς ακόμη και με τις οφθαλμοφανείς αλήθειες του τραπεζικού συστήματος.

Το χρήμα είναι οποιοδήποτε αντικείμενο ή εγγραφή χρησιμοποιείται από μια κοινωνία ως μέσο ανταλλαγής και μονάδα υπολογισμού (εμπορικής αξίας ή αγοραστικής δύναμης). Ετσι ξεκίνησε το χρήμα. Σαν μονάδα υπολογισμού για να διευκολύνει τις συναλλαγές των εμπορευμάτων και όχι για να παράγει το ίδιο εμπορευματικές αξίες. Ακόμα κι αν δεχτούμε πως το αποταμιευμένο χρήμα, το κεφάλαιο, δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από αποταμιευμένη, δηλαδή νεκρή εργασία, δεν είναι δυνατόν να παράξει επιπλέον πλούτο απ’ αυτόν που εκφράζει. 

Ο τόκος για τον Αριστοτέλη, ήταν όχι μόνο παράλογος αλλά και επικίνδυνος. «Δεν μπορεί», έλεγε «να υπάρξει συναλλαγή δίχως ισότητα, ούτε ισότητα δίχως συμμετρία. Εβλεπε ήδη από τότε, πως ο τόκος θα δημιουργήσει στρεβλώσεις στην ποσοτική σχέση χρήματος και εμπορευμάτων. Σήμερα, έγινε το ίδιο το χρήμα το κατ’ εξοχήν εμπόρευμα, για να φτάσουμε, όχι σε απλές, αλλά σε παρανοϊκές στρεβλώσεις, όπως π.χ.

Το παγκόσμιο χρήμα που κυκλοφορεί και ελέγχεται από το πολύ 2000 ανθρώπους (στελέχη εταιρειών επενδύσεων υψηλού ρίσκου), να είναι δέκα φορές περισσότερο από τον παγκοσμίως παραγόμενο πλούτο. 

Αυτό συμβαίνει και οδηγεί αναπόφευκτα σε μια παγκόσμια φούσκα, γιατί τα κράτη έθνη, που υποτίθεται πως εκδίδουν το χρήμα, δανείζουν τις τράπεζες με επιτόκιο 0,25%-1% κι αυτές με τη σειρά τους επαναδανείζουν τα κράτη με επιτόκια 3%-8% και εμάς τους ιδιώτες με πολλαπλάσια επιτόκια, υπερχρεώνοντάς μας.

Αφού τα παραπάνω είναι πλέον γνωστά και η κριτική που ασκείται στις λεγόμενες χρηματαγορές δεν προέρχεται μόνο από την αριστερά αλλά και από συντηρητικούς κύκλους, γιατί τα κράτη έθνη δεν περιορίζουν την ανεξέλεγκτη δύναμη των χρηματαγορών, που τολμούν και κερδοσκοπούν ακόμα και ενάντια στην Ευρωζώνη; 

Γιατί η πίεση που ασκεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα πάνω στις κυβερνήσεις (όλοι σχεδόν οι εν ζωή πρώην υπουργοί οικονομικών των ΗΠΑ και πολλοί πρώην ηγέτες κρατών είναι πρόεδροι και σύμβουλοι των εταιρειών επενδύσεων υψηλού ρίσκου) είναι μεγαλύτερη από την πίεση των λαών πάνω στις κυβερνήσεις τους, αφού, ζήτημα είναι αν ένας στους δέκα πολίτες κατανοεί τι ακριβώς συμβαίνει. 

Όταν, όπως αναγνωρίζουν ακόμη και καθηγητές του Χάρβαρντ, οι τράπεζες έχουν δημιουργήσει μια σειρά από νέα προϊόντα, που όχι μόνο καθηγητές οικονομικών αλλά πολλές φορές ούτε οι ίδιοι οι δημιουργοί των τραπεζικών προϊόντων δεν ξέρουν πως συμπεριφέρονται σε περιόδους κρίσεων, πώς να απαιτήσεις από έναν απλό πολίτη να κατανοήσει τα κερδοσκοπικά τραπεζικά παιχνίδια; 

Σήμερα, ο ορισμός, του τι είναι χρήμα σε μια οικονομία είναι πολύ συγκεκριμένος: Χρήμα είναι το σύνολο των κερμάτων, τραπεζογραμματίων (χαρτονομισμάτων) και καταθέσεων.

Ο τρόπος με τον οποίο σήμερα οι τράπεζες παράγουν χρήμα, είναι τόσο απλός, που ούτε ένας έξυπνος άνθρωπος δεν μπορεί να το αντιληφθεί. 

Ο πρώην πρόεδρος του NASDAQ Bernard Madoff, είναι μεταξύ εκείνων των λίγων και επιτήδειων που το γνώριζαν άριστα. Σήμερα είναι στη φυλακή γιατί έφαγε λεφτά εκείνων που δεν έπρεπε (πλουσίων επωνύμων και ισραηλινών ιδρυμάτων). Αν έτρωγε περισσότερα από πολύ περισσότερους απλούς πολίτες, τώρα θα ήταν ελεύθερος και θα εισέπραττε και έξτρα μπόνους. Ο χρηματιστής που τώρα έγινε απατεώνας, δίνει μαθήματα αυγατίσματος των χρημάτων.

Η εικόνα που έχουν οι πολλοί, πως δηλαδή τα κρατικά νομισματοκοποεία «κόβουν το χρήμα», είναι εν μέρει αληθές. Το μεγαλύτερο μέρος του χρήματος, που κυκλοφορεί στην αγορά, δεν προέρχεται πλέον από τα κρατικά νομισματοκοπεία, αλλά παράγεται από τις τράπεζες. Δεν προέρχεται, όπως νομίζουν πολλοί από τα ίδια κεφάλαια των τραπεζών, ούτα καν από τις αποταμιεύσεις των καταθετών. 

Οι τράπεζες παράγουν χρήμα με έναν μαγικό τρόπο, από την υπόσχεση-δέσμευση των δανειοληπτών ότι θα επιστρέψουν το χρήμα που δανείστηκαν με τόκο, θέτοντας ως ενέχυρο το σπίτι, το αυτοκίνητο ή άλλα ακίνητα και αξίες.

Το «παραμύθι με τον Χρυσοχόο» μας δείχνει με ανάγλυφο τρόπο πως λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας χρυσοχόος, ο οποίος για να προστατέψει το χρυσό του, είχε ένα θησαυροφυλάκιο. Όταν μαθεύτηκε αυτό ήρθαν πολλοί που είχαν χρήματα και χρυσό και του ζήτησαν έναντι ενός αντιτίμου να τους φυλάξει το χρυσό και τα χρήματα. 

Πέρασαν μέρες, βδομάδες και χρόνια και ο έξυπνος χρυσοχόος διαπίστωσε ότι οι καταθέτες ερχόταν σπάνια να πάρουν τα χρήματά τους και ποτέ δεν ερχόταν όλοι μαζί, αφού πολλοί χρησιμοποιούσαν τις αποδείξεις που τους έδινε σαν επιταγές στην αγορά, σαν να ήταν χρήμα. 

Αυτού του είδους το χάρτινο χρήμα ήταν για τους περισσότερους πιο πρακτικό απ’ το να κουβαλάνε μαζί τους χρυσό ή κέρματα. Πέρναγαν τα χρόνια και ο χρυσοχόος είδε ότι μπορεί να κάνει και άλλες «δουλειές». 

Αρχισε να δανείζει με τόκο,όχι όμως σε χρυσό ή σε αυθεντικό χρήμα αλλά σε «επιταγές». Όταν άρχισαν να έρχονται ολοένα και περισσότεροι να δανειστούν, άρχισε να δανείζει από τις καταθέσεις των άλλων, αφού έβλεπε πως λίγοι ήταν εκείνοι που ζητούσαν τις καταθέσεις τους. 

Αρχισε να εκδίδει ολοένα και περισσότερες επιταγές που καλυπτόταν από τις καταθέσεις των καταθετών του σε χρυσό και χρήμα. Οσο επιστρεφόταν τα δάνεια με τους τόκους, οι καταθέτες του δεν καταλάβαιναν τίποτα. Τα κέρδη του ήταν τέτοια που ο χρυσοχόος έγινε τραπεζίτης. Αρχισε να προσφέρει και στους καταθέτες του ένα μέρος από τα κέρδη του σαν τόκο.

Ετσι περίπου γεννήθηκε το τραπεζικό σύστημα και έτσι παρέμεινε για πολύ-πολύ καιρό, ώσπου ο έξυπνος χρυσοχόος που έγινε τραπεζίτης, έγινε τόσο άπληστος που άρχισε να δανείζει περισσότερα από τις καταθέσεις και από αυτά που είχε ο ίδιος, αφού κανείς άλλος εκτός από τον ίδιο δε γνώριζε την αξία του χρυσού και των χρημάτων που φυλασσόταν στο θησαυροφυλάκιό του. 

Με τον τρόπο αυτό απέκτησε τεράστιο πλούτο από τόκους χρυσού και χρήματος που δεν υπήρχαν. Επειδή όμως η απληστία, και ειδικά εκείνων που δίχως κόπο κερδίζουν χρήμα, δεν έχει όρια, ο τραπεζίτης μας έπαθε κάποια στιγμή αυτό που έχουν πάθει σήμερα πολλοί τραπεζίτες, ξένοι και Ελληνες. 

Κέρδισαν τεράστια ποσά πουλώντας αέρα, δάνεισαν περισσότερα από εκείνα που είχαν για να κερδίσουν ακόμη περισσότερα και τώρα δεν είναι σε θέση ούτε να δώσουν πίσω μέρος των καταθέσεων, στην περίπτωση που οι καταθέτες μάθουν τι έχει συμβεί και τρέξουν όλοι ζητώντας τις καταθέσεις τους.

Το ερώτημα, είναι, «πόσο χρήμα κυκλοφορεί στον κόσμο» και κανείς δεν είναι σε θέση να απαντήσει. 

Οι τράπεζες δημιουργούν τόσο χρήμα όσο δανείζουν και κατά κανόνα δανείζουν χρήμα που δεν έχουν.

Ετσι αναρωτιέται ο καθένας από εμάς, πως είναι δυνατόν με τόσο πλούτο γύρω μας, με τόσες καινοτομίες και με την παραγωγικότητα να έχει εκτιναχθεί τις τελευταίες δεκαετίες στα ύψη, κράτη και ιδιώτες παγκοσμίως να είναι υπερχρεωμένοι και που στο διάολο βρέθηκε τόσο χρήμα, πάνω από δέκα φορές περισσότερο από τον όγκο των παραγόμενων αγαθών και υπηρεσιών;

Οσο κι αν φαίνεται παράδοξο, είναι μια πραγματικότητα του καπιταλιστικού συστήματος. Αν είχαν αποπληρωθεί όλα τα χρέη και σταματούσαν κράτη και ιδιώτες να δανείζονται, δίχως χρέη, δίχως δάνεια δηλαδή, δεν θα υπήρχαν ούτε τράπεζες.

«Το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα δημιουργεί χρήμα απ’ τον αέρα. Η διαδικασία είναι ίσως η πιο ταχυδακτυλουργική επινόηση που εφευρέθηκε ποτέ. Το τραπεζικό σύστημα επινοήθηκε μέσα στην ανομία και γεννήθηκε μέσα στην αμαρτία. Οι τραπεζίτες κατέχουν τον κόσμο. Πάρτε τον πίσω αλλά δώστε τους τη δυνατότητα να παράξουν χρήμα και με μια μονοκονδυλιά θα κερδίσουν τόσο χρήμα ώστε να τον επαναγοράσουν πάλι. Αφαιρέστε τους τη δυνατότητα να παράξουν χρήμα και όλες οι περιουσίες τους, όπως και η δική μου, θα εξαφανιστούν. Ετσι θα ήταν ο κόσμος καλύτερος και πιο χαρούμενος. Αλλά εάν επιθυμείτε να είστε σκλάβοι των τραπεζών και να πληρώνετε ακόμη και το τίμημα για τη σκλαβιά σας, αφήστε τους τραπεζίτες να παράγουν χρήμα και να ελέγχουν τα δάνεια». Τα παραπάνω δεν είναι λόγια κάποιου αριστερού αλλά του Sir Josiah Stamp, Προέδρου της Bank of England 1928-41. Όταν τα είπε αυτά σε μια στιγμή ειλικρίνειας, ήταν ο δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος της Αγγλίας.

Πριν απ’ αυτόν, ο δολοφονηθείς πρόεδρος των ΗΠΑ James A. Garfield (1831-1881), είχε πει:

«Εκείνος ο οποίος ελέγχει την ποσότητα του χρήματος στη χώρα μας είναι και ο απόλυτος άρχοντας πάνω στο συνολικό εμπόριό μας και στη βιομηχανία μας. Αμέσως γίνεται κατανοητό ότι το όλο σύστημα είναι χειραγωγήσιμο από λίγους ανθρώπους και δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε σε κάποιον από πού προέρχονται οι περιοδικοί κύκλοι του πληθωρισμού και της ύφεσης».
James A. Garfield

Η τοποθέτηση του Ντράγκι στα ηνία της ΕΚΤ και δύο τραπεζιτών στα υπουργεία οικονομικών της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, που όλοι τους πέρασαν από την Goldmann Sachs, επιβεβαιώνουν τα λόγια του Sir Josiah Stamp και του James A. Garfield.


ΠΗΓΗ

Αποκαλυπτικό άρθρο: Ποιος ελέγχει πραγματικά τον κόσμο;

Το Κατεστημένο, παρά την αλλαγή προσώπων, επιβιώνει και αναπαράγεται χειρότερο και απειλητικότερο. Με την σκόπιμη αυτή απόκρυψη το Σύστημα μένει στο απυρόβλητο, ενώ τα πυρά κατευθύνονται σε λάθος στόχο, δηλαδή στο... αόρατο κεφάλαιο που μπορεί σε αρκετές περιπτώσεις να είναι ευεργετικό στις κοινωνίες, όπως είναι στις οικογένειες και στα άτομα. Αρκεί αυτό να το χρησιμοποιούν για το καλό του συνόλου.

Σύμφωνα με το aporrito.blogspot.gr, αν το χρησιμοποιήσεις για το καλό της κοινωνίας (έργα εποποιίας, πολιτισμού, αγαθοεργίες κλπ ), τότε είναι ευεργετικό. Αντίθετα, αν το χρησιμοποιείς για πολέμους, επίδειξη, εκμετάλλευση της κοινωνίας τότε είναι κακό και ολέθριο. 
Οι κεντρικοί τραπεζίτες συγκεντρώνουν με απληστία το χρήμα- πριν καταρρεύσει το νομισματοπιστωτικό σύστημα- ώστε να βρεθούν ισχυροί με την έλευση της Παγκοσμιοποίησης.
 [Ο Πρόεδρος της Ε. E κ. Herman van Rompuy που είναι τακτικό μέλος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ δήλωσε ξεκάθαρα: «Η κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από δω και στο εξής είναι η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Η συνάντηση των Ηνωμένων Εθνών στην Κοπεγχάγη είναι ένα ακόμη βήμα για την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ του πλανήτη»].

Οι "30″ Κρίκοι της Παγκόσμιας Εξουσίας:

1. Ο Λευκός Οίκος -Πρόεδρος και το Κογκρέσο ΗΠΑ/The US Presidency-Congress. Ανεξαρτήτως ποιος εκλέγεται πρόεδρος η πολιτική των ΗΠΑ παραμένει αναλλοίωτη και σταθερή. Ο εκάστοτε πρόεδρος και το Κογκρέσο είναι όμηροι στα χέρια των Εβραίων μεγαλοτραπεζιτών, της 'Wall Street' και του 'AIPAC' (Ισραηλινό Λόμπι=παρακράτος). Αν ο πρόεδρος αρνηθεί μια μείζονα επιλογή τους, τότε είτε θα τον καθαιρέσουν είτε θα τον δολοφονήσουν και οι γερουσιαστές δεν θα επανεκλεγούν.

2. Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων/FΕD. Η μεγάλη εξαπάτηση της κοινής γνώμης γίνεται με την ονομασία της Τράπεζας, ως Ομοσπονδιακής. H Fed είναι Εβραϊκή υπέρ-τράπεζα. Ιδρύθηκε το 1910 στη νήσο Τζέκιλ της Βιρτζίνια, ολίγο πριν ξεσπάσει ο Α! Π.Π . Αυτή ευθύνεται για την εισδοχή της Αμερικής στον πόλεμο αυτό, τον οποίο χρηματοδότησε, όπως επίσης χρηματοδότησε και την προεκλογική εκστρατεία του προέδρου Ουίλσον. Η Fed έχει το προνόμιο της εκδόσεως του Αμερικανικού νομίσματος και της ασκήσεως της Νομισματικής πολιτικής των ΗΠΑ. Η άγρια τοκογλυφία που ασκεί η Fed και οι λοιπές Εβραϊκές τράπεζες χρεοκόπησαν την πλουσιοτάτη Αμερική και τον κόσμο. 
Ιδρυτές της είναι επτά(7) κορυφαίοι Εβραίοι:

α. Γερουσιαστής Aldridge μεγαλομέτοχος της J.P Morgan και πεθερός του Nelson Rockefeller

β. Abraham Andrew, τότε υφυπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ

γ. Frank Vanderlip, της National City Bank, που αντιπροσώπευε τα συμφέροντα των William Rockefeller, Kuhn Loeb & Co

δ. Henry Davidson κύριος μέτοχος της J.P Morgan

ε. Charles Norton, της μεγάλης τράπεζας First National Bank της N.Y

στ. Benjamin Strong της J.P Morgan και της Banker's Trust Co. Αυτός έγινε και ο πρώτος διοικητής της F.E.D

ζ. Paul Warburg, Γερμανό-Εβραίος, συμμέτοχος της Kuhn Loeb & Co σαν εκπρόσωπος των δυναστειών Rockefeller και Rothschild.

Οι κληρονόμοι των ως άνω οικογενειών είναι τα σημερινά αφεντικά της Fed. Ο εκάστοτε διοικητής της Fed είναι Εβραίος (τον Greenspan αντικατέστησε ο Bernanke) 
Η Fed ευθύνεται για τους πολέμους, τις οικονομικές κρίσεις, καθώς και για την διαρπαγή του πλούτου και την χρεωκοπία της Αμερικής και ολοκλήρου του κόσμου.

3. Τράπεζες-Μεγαλοτραπεζίτες-Καρτέλ. Αυτοί χρηματοδοτούν τις προεκλογικές εκστρατείες των προέδρων και επομένως αυτοί ουσιαστικά ανεβάζουν και κατεβάζουν τον Πρόεδρο. Είναι οι απόλυτοι άρχοντες της Αμερικής και σκοπός τους είναι η αύξηση του πλούτου τους με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο (τοκογλυφία, πόλεμοι, εξοπλισμοί, κρίσεις, εκβιασμοί, ναρκωτικά, πορνεία, τζόγος, δουλεμπόριο, παιδεραστία, απάτες, έγκλημα, βία, συνωμοσίες κλπ) Οι πλείστοι εξ αυτών είναι Εβραίοι και μάλιστα Σιωνιστές και Μασόνοι-Ιλλουμινάτοι

4. Ολιγάρχες. Αυτοί είναι οι διευθύνοντες σύμβουλοι (CEO) και μεγαλομέτοχοι των πολυεθνικών. Είναι τα μεγάλα αφεντικά των μεγαθηρίων των οποίων ο Π/Υ υπερβαίνει κατά πολύ τους Π/Υ πολλών κρατών. Ο πλούτος 250 των πλουσιοτέρων ανθρώπων του κόσμου υπερβαίνει το 50% του παγκόσμιου πλούτου.

5. Νέα Τάξη Πραγμάτων. Είναι η μεταναζιστική κοινωνία που θέλουν να χτίσουν οι Σιωνιστές και οι άνθρωποι της διεθνούς πλουτοκρατίας, με την εγκαθίδρυση της Παγκόσμιας Δικτατορίας. Η Ν.Τ.Π ολίγο θα διαφέρει στα κοινωνικά και τα ανθρώπινα δικαιώματα της δουλοπαροικίας.

6. Εκλεκτοί. Είναι το Εβραϊκό έθνος , που θέλει να αυτοχαρακτηρίζεται ως «εκλεκτός λαός του θεού». Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι στο Ισραήλ έχει εγκατασταθεί ένα ναζιστικό και στρατοκρατικό καθεστώς (ναζιστικές μέθοδοι κατά Παλαιστινίων, Ανακρίσεις, φυλακές, φίμωση λόγου, στρατόπεδα συγκεντρώσεως κλπ). 
Υπάρχει ναζιστικό κόμμα και πολυάριθμοι ένθερμοι οπαδοί του ναζισμού, όπως συμβαίνει και στην Εβραιοκρατούμενη Γερμανία, στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες, όπου ξεφυτρώνουν οι νοσταλγοί των Ναζί σαν τα μανιτάρια.

7. 'Wall Street'. Εκεί παίζονται όλα τα μεγάλα και βρώμικα κερδοσκοπικά παιχνίδια σε βάρος των λαών του κόσμου. Εκεί αποκομίζουν αστρονομικά κέρδη οι Εβραίοι κερδοσκόποι. Τα golden boys παίζουν με σημαδεμένα χαρτιά και με νόμους κλεπτοκρατικούς και κερδίζουν με μια και μόνον κίνηση δισεκατομμύρια, έτσι ώστε να μπορούν να χρεοκοπήσουν πανίσχυρα κράτη, όπως η Βρετανία (χτύπημα της λίρας Αγγλίας από το George Soros) Αργεντινή, η Ελλάδα κ.α.

8. Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ΟΗΕ Αυτός έχει μεταβληθεί σε όργανο των ΗΠΑ. Με την αρνησικυρία (veto) μπορούν τα μόνιμα μέλη να εξουδετερώνουν κάθε απόφαση της πλειοψηφίας των κρατών μελών. Ο ΟΗΕ σύρεται σαν ουραγός πίσω από τις θελήσεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ και ευλογεί τις επιθετικές ενέργειες και τους παράνομους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των.

9. Αστυνομικό Κράτος. Όταν καταπιέζεται η κοινωνία και βιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι επόμενο να υπάρξει κοινωνική αναταραχή. Το Σύστημα για την αντιμετώπιση της λαϊκής εξέγερσης οργανώνει αστυνομικά κράτη (αστυνομία, μυστικές υπηρεσίες, τάγματα εφόδου, αντιτρομοκρατικοί νόμοι κ. α) Αρκετές από τις μεθόδους που χρησιμοποιούν είναι βελτιώσεις των μεθόδων της Gestapo'

10. Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ('IMF') Αυτό είναι ένα καταπιεστικό οικονομικό όργανο που επιβάλλει καταναγκαστικούς κανόνες σε κράτη που εξαναγκάζονται να δανεισθούν κάτω από επαχθείς τοκογλυφικούς όρους. Όποια χώρα πέσει στα νύχια του 'IMF' στο τέλος θα εξέλθει σε κατάσταση μεγίστης ένδειας.

11. Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Είναι η 5η φάλαγγα του συστήματος που χωρίς δημοκρατική ή άλλη νομιμοποίηση κατασκοπεύουν και ελέγχουν τις χώρες στις οποίες δρουν. Συχνά χρηματοδοτούνται με έξοδα των Εβραίων σιωνιστών ('Rockefeller', Soros κ.α) αλλά όχι σπανίως και από τις χώρες που δέχονται την επιβουλή των εν λόγω οργανώσεων. Αυτοί που εργάζονται σε παρόμοιες οργανώσεις αποκαλούνται κατ' ευφημισμόν κοινωνικοί ακτιβιστές'.

12. Παγκοσμιοποιητές. Είναι οι άνθρωποι που πιστεύουν και προωθούν την παγκοσμιοποίηση σαν πολιτικό και κοινωνικό μοντέλο, και εργάζονται για «Μια Γη και την Παγκόσμια Κυβέρνηση» Αυτοί προωθούν την διάλυση του κράτους -έθνους, την οικογένεια,  διαχρονικές αξίες και τη Δημοκρατία. Παράλληλα προβάλλον παρακμιακές απαξίες, κακοήθειες και διαστροφές σαν νέες αξίες της σήμερον και του αύριο. Δυστυχώς, η Αριστερά και ορισμένοι δήθεν «προοδευτικοί διανοούμενοι» έχουν στρατευθεί στη Νέα Τάξη.

13. Οικογένειες Rothschild και 'Rockefeller'. Είναι δυο εκ των ισχυροτέρων Εβραϊκών οικογενειών μεγαλοτραπεζιτών και πλουτοκρατών στον κόσμο. Ο πρώτος επηρεάζει οικονομικά την Ευρώπη και ο δεύτερος οικονομικά και πολιτικά τις ΗΠΑ. Πρόκειται για δυο δυναστικές οικογένειες που διαθέτουν μέγιστη οικονομική, πολιτική και πολιτιστική δύναμη και επηρεάζουν τις εξελίξεις στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Είναι οι πατριάρχες του διεθνούς.

14. Νεοναζισμός. Ο Αδόλφος Χίτλερ πέθανε αλλά το Ναζιστικό καθεστώς του παραμένει ως υπόδειγμα των Εβραίων Σιωνιστών. Και ενώ κατηγορούν δήθεν το Χίτλερ για το Ολοκαύτωμα, στην πραγματικότητα δείχνουν λαγνεία και θαυμασμό προς αυτόν. Επομένως δεν είναι απίθανον να δούμε αναβίωση του Ναζιστικού καθεστώτος χωρίς τον Χίτλερ, για να φέρουν εις πέρας την παγκόσμια επικράτηση τους και να την κρατήσουν εν ισχύ .

15. Πεντάγωνο. Το Αμερικανικό Επιτελείο των Ε.Δ είναι στην διάθεση του Διεθνούς Σιωνισμού για να καθυποτάξει δια των όπλων τους ανυπότακτους λαούς, που θέλουν να μείνουν ελεύθεροι. Διαθέτει 800 υπερπόντιες μεγάλες βάσεις και τον ισχυρότερο στρατιωτικό μηχανισμό στον κόσμο. Ενώ οι δυνατότητες του Αμερικανικού μισθοφορικού στρατού είναι συντριπτικές σε όπλα καταστροφής του αντιπάλου, το ηθικό του είναι λίαν χαμηλό για την διεξαγωγή παρατεταμένου πολέμου χαμηλής εντάσεως.

16. ΝΑΤΟ / Σύμφωνο Βορείου-Ατλαντικού. Τούτο είναι δημιούργημα της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενώσεως, του ανετέθη ο ρόλος του Παγκόσμιου «χωροφύλακα» για την προώθηση της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Ελλείψει νέου εχθρού εφεύραν το φάντασμα της Τρομοκρατίας. Τώρα επανεξετάζουν το ρόλο του ΝΑΤΟ για την ασφάλεια των πετρελαιαγωγών, ενεργειακών πηγών, γραμμών συγκοινωνιών, αντιμετώπιση εσωτερικών ταραχών, περιβαλλοντικών καταστροφών, επαναστάσεων κ.α. Όμως ο πραγματικός στόχος του ΝΑΤΟ είναι η υπερφαλάγγιση της Κίνας και Ρωσίας και η διατήρηση της Ε.Ε σε κατάσταση πολιτικής, στρατιωτικής και ενεργειακής ομηρίας. Το ΝΑΤΟ ουσιαστικά κρατά υπό κατοχήν την Ευρώπη.

17. Μυστικές Υπηρεσίες. CIA, NSA, Echelon, M15, Mossad κλπ Αυτές είναι η σύγχρονη Λερναία Ύδρα που περισφίγγει κράτη, λαούς και άτομα με την στενή παρακολούθηση των μέσων επικοινωνιών, συγκοινωνιών, τις συζητήσεις, κινήσεις , υγεία, ατομικά δεδομένα, δραστηριότητες, αγορές, συμβόλαια, εμπόριο, πόρους, πολιτική κλπ Τώρα σκέπτονται να ενσωματώσουν μικροκάψουλα στα άτομα για την συνεχή παρακολούθηση των πάντων επί μονίμου βάσεως και την καταγραφή των δεδομένων στον κεντρικό υπολογιστή μαμούθ. Τούτο θα υλοποιήσει τον εφιάλτη του BIG BRATHER.

18. Συμβούλιο Εξωτερικής Σχέσεων. Είναι Εβραϊκό όργανο για την χάραξη της στρατηγικής και εξωτερικής πολιτικής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

19. Ε.Ε, Βορειο-Aμερικανική Ένωση (Ασιατική και Αφρικανική Ένωση υπό διαμόρφωσιν) Η Ε.Ε αφού πρώτα μας χορήγησε τα πακέτα των κονδυλίων για την διάλυση της οικονομίας μας, τώρα μας έφερε το λογαριασμό της πληρωμής και δυστυχώς ελλείψει χρημάτων επτωχεύσαμεν'. Η Ε.Ε είναι ένα σιωνιστικό , πλουτοκρατικό και αντιδημοκρατικό δημιούργημα , που σκοπεύει στον οικονομικό και πολιτικό έλεγχο της Ευρώπης. Με την συνθήκη της Λισαβώνος εξελίσσεται στο 4ον Ράιχ. Παρόμοιο πείραμα έγινε και στην Βόρεια Αμερική (με τη NAFTA) με μικρότερη επιτυχία. Τώρα επιδιώκεται η γιγαντιαία Ένωση της Ασίας με κέντρο την Κίνα. Τα ίδια χιμαιρικά σχέδια προβλέπουν την Ένωση της Αφρικής, ούτως ώστε να υλοποιηθεί η τετραμερής διακυβέρνηση του κόσμου και να τυλίξει ο Ουροβόρος Όφις ολόκληρη τη Γης. Όμως ο «Σιωνιστικός Όφις» είναι καταδικασμένος να αποτύχει και θα αποτύχει, διότι είναι αντιμέτωπος με τους λαούς και το υψιπετές Ελληνικό Πνεύμα (Ελευθερία-Δημοκρατία-Δικαιοσύνη κλπ)

20. Λέσχη Μπιλντερμπεργκ. Είναι μια Εβραϊκή λέσχη και ένα Κέντρο Σκέψεως εξεχόντων Εβραίων και άλλων υψηλόβαθμων αξιωματούχων και μεγαλοκροίσων, που σκοπό έχει να μελετάει και να χαράζει τη στρατηγική που θα ακολουθήσουν οι διάφορες κυβερνήσεις για να φθάσουν στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Ιδρυτής της είναι ο διαβόητος Γερμανο-Εβραίος Χένρι Κίσινγκερ. Το όνομα της έλκει από την ομώνυμη πόλη της Ολλανδίας που πρωτοσυνεδρίασε το 1954. Σ' αυτήν συμμετέχουν αρκετοί Έλληνες πολιτικοί και επιχειρηματίες.

21. Τριμερής Επιτροπή. Αυτή πραγματεύεται περισσότερο Αμερικανικά θέματα. Συμμετέχουν περίπου τα ίδια πρόσωπα και έχει παρόμοιους σκοπούς με τους 'Bilderbergers'

22. Διεθνής Μασονία/ Τεκτονισμός. Είναι η σύγχρονη Λερναία Υδρα, η οποία υπό το κάλυμμα των αρχαίων παγανιστικών μυστηρίων , προωθεί Εβραϊκούς σκοπούς για την καθυπόταξη του κόσμου. Είναι όργανο της διεθνούς σιωνιστικής πλουτοκρατίας και στηρίζεται στη μυστικότητα, αποκρυφισμό, χάρις στην αυστηρή ιεραρχική δομή του. Προωθεί την αλληλογνωριμία και αλληλοϋποστήριξη των μελών του, τα οποία στρατολογεί μεταξύ των μορφωμένων αστών όλων των τάξεων. Έχει διεισδύσει σε όλα τα επίπεδα (κυβέρνηση, στρατό, αστυνομία, δικαστικό, νομοθετικό, οικονομία, εκκλησία κ.ο.κ) Στα πρότυπα του τεκτονισμού έχουν δημιουργηθεί διάφορες λέσχες(skull and bones κ.α) και ενώσεις(AHEPA, AIPAC κ.α) με ύποπτους και αμφιλεγόμενους σκοπούς.

23. Ολοκαύτωμα/'Holocaust'. Αυτό δημιουργήθηκε μετά τον Β! Π.Π από τους Εβραίους που διέφυγαν από τη Ναζιστική Γερμανία. Το χρησιμοποιούν σαν «εργαλείο» πίεσης της διεθνούς κοινής γνώμης για να:

α. Εκβιάσουν την ίδρυση του Κράτος του Ισραήλ στην Παλαιστίνη.

β. Απομυζήσουν χρήματα από τη Γερμανία...

24. Ιερατεία-Μονοθειστικές Θρησκείες. Είναι οι τρεις μονοθεϊστικές εβραιογενείς (Αβρααμικές) θρησκείες (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Ισλαμισμός και οι αιρέσεις αυτών) που ευθύνονται για τους πολέμους, τη διχόνοια και το σκοτάδι στον κόσμο εδώ και 1700 περίπου χρόνια. Οι κοσμοπολιτικές θρησκείες είναι υλιστικές και δογματικές. Ένεκα τούτου δεν αρκούνται στους πνευματικούς κανόνες, αλλά θέτουν και κοινωνικούς κανόνες συμπεριφοράς στα άτομα και αναμειγνύονται στην πολιτική και στην οικονομία. Ο ακρογωνιαίος λίθος τους είναι η Ιουδαϊκή Βίβλος. Επομένως αν καταρρεύσει η ψυχοφθόρος Βίβλος, θα παρασύρει μαζί της και όλο το Κατεστημένο.

25. Τρομοκρατία/ Αλ-Κάιντα. Είναι εξτρεμιστική ισλαμική οργάνωση που εδρεύει στο Αφγανιστάν, πλην όμως έχει πλοκάμια σε όλες τις Ισλαμικές και στις Δυτικές χώρες. Αποτελεί συνέχεια των Αφγανών Μουζαχεντίν που διεξήγαγαν το Τζιχάντ (θρησκευτικό πόλεμο) για την εκδίωξη των Σοβιετικών κατοχικών στρατευμάτων, πράγμα που επέτυχαν. Αυτοί οργανώθηκαν στο τέλος της δεκαετίας του 70' από τη CIA, αλλά σήμερον έχουν στραφεί ως τιμωροί της Αμερικής, του Ισραήλ και των χωρών που τις υποστηρίζουν, διότι θεωρούν μεγίστη αδικία τη γενοκτονία των Παλαιστινίων και την ρατσιστική μεταχείριση του Ισλάμ.

26. Υποτακτικές Κυβερνήσεις. Αυτές παρότι εκλέγονται με δημοκρατικές διαδικασίες δεν είναι γνήσια δημοκρατικές διότι πειθαναγκάζονται να υπακούουν στη διεθνή εξουσία και να εκτελούν εντολές για τα σοβαρά θέματα γενικής στρατηγικής, της Ουάσιγκτον, των Βρυξελλών, του ΝΑΤΟ, του ΟΗΕ, του ΔΝΤ, της Διεθνούς Τράπεζας κ.α

27. Κοινοβούλια. Αυτά συνιστούν την αντιπροσωπευτική δημοκρατία η οποία πόρρω απέχει από την Άμεση Αθηναϊκή Δημοκρατία. Οι αντιπρόσωποι του Κοινοβουλίου υποκλέπτουν την ψήφο του λαού και την καταχρώνται υπέρ της πλουτοκρατίας επί 4ετίαν και αυτό το θεωρούν δημοκρατία. Στις μέρες μας τα Κοινοβούλια βρίσκονται σε παρακμή ένεκα της διαπλοκής τους με τους οικονομικούς παράγοντες και την διαφθορά.

28. Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως. Αυτά ελέγχονται ασφυκτικότατα από μεγάλα συγκροτήματα και αποκρύπτουν την αλήθεια και διασπείρουν το ΨΕΜΜΑ. Έτσι οι πληροφορίες και γνώμες εμποδίζονται να φθάσουν στην κοινή γνώμη και η αλήθεια είτε αποσιωπάται είτε διαστρέφεται, είτε δίδεται η μισή. Η παραπληροφόρηση, ο στραγγαλισμός της διαφορετικότητος, της αμφισβήτησης και η τηλεθέαση των σκουπιδιών προς χάριν του κέρδους έχουν καταστεί ο κανόνας στις σύγχρονες κοινωνίες μας. Είναι ο θάνατος της δημοκρατίας.

29. Ανάκτορα Μπάκινχαμ. Είναι το κέντρο της διεθνούς Μασονίας-Ιλλουμινάτων και της Ιουδαϊκής θεοκρατίας. Από εκεί εκπηγάζει η διεθνής εξουσία, διότι είναι ο αρχαιότερος εξουσιαστικός θεσμός. Εκεί εξυφαίνονται οι μεγαλύτερες συνωμοσίες, ραδιουργίες, ίντριγκες, διαφθορά, λαϊκή καταπίεση και εκμετάλλευση, αλλά και οι κρίσεις και οι πόλεμοι. 

30. Εγκέφαλος του Ουροβόρου Όφεως. Πολλά θρυλούνται περί του εγκεφάλου της Συνωμοσίας. Κανείς δεν γνωρίζει το νέο παγκόσμιο Κυβερνητη.

Άλλοι μεγάλοι και άλλοι μικρότεροι, συμπλέκονται και διαπλέκονται και μέσα από τις αντιφάσεις και συγκρούσεις τους κατορθώνουν να κυβερνούν εδώ και 2.000 χρόνια. Έχουν ανακαλύψει το μυστικό της αθανασίας με την αέναη αλλαγή, την συνεχή προσαρμογή-σαν τους χαμαιλέοντες- το ψέμα, τον δόλο, την πανουργία, τη ραδιουργία, την καταπίεση και την διαβολή, παρμένα από την Ιουδαϊκή Βίβλο. Και πάντα ο λαός είναι ο ευκολόπιστος και χιλιοπροδομένος, ο καταπιεζόμενος και ο επαναστατημένος.

Ο εχθρός έχει όνομα. Είναι ο Σιωνισμός και οι παγκόσμιοι τοκογλύφοι. Είναι το Παγκόσμιο Κατεστημένο: Ψεύτικο, δόλιο, άδικο, αντι-ζωικό, ραδιούργο, ανάλγητο, αλαζονικό, αχόρταγο, αρπακτικό, γραφειοκρατικό, ηδονιστικό, εξουσιαστικό, δογματικό, θεοκρατικό, υλιστικό, συνωμοτικό, πολεμοκάπηλο, ιμπεριαλιστικό και εγκληματικό (Ορα Γάζα, Αφγανιστάν, Ιράκ, Κύπρος κ.α. Τώρα είναι παρηκμασμένο, σάπιο και ετοιμόρροπο. Ο πλανήτης μας ασθενεί βαριά εξ αιτίας της κακοήθους βουλιμίας τους.

Το Κατεστημένο πνέει τα λοίσθια. Οι κυβερνήσεις, κατ' εντολή των διεθνών τοκογλύφων, έγιναν οι μεγαλύτερες ληστρικές εταιρείες συγκεντρώσεως χρήματος. Έχουν επιπέσει στους λαούς να τους πιούν το αίμα . Αυτή είναι η εντολή των Κεντρικών Τραπεζών. 
Η Αντίσταση των λαών γρήγορα θα τους ανατρέψει. Υπάρχει εναλλακτική λύση. Ο Ελληνικός Λόγος (το Ελληνικό δημοκρατικό πρότυπο και ο Ελληνικός τρόπος σκέψεως) που δοκιμάσθηκε πριν 2.500 χρόνια με απόλυτη επιτυχία σ' αυτόν εδώ τον τόπο.

Ο Κόλπος των Χοίρων, το στρατιωτικό φιάσκο των Αμερικάνων στην Κούβα. Ο Τσε Γκεβάρα ευχαρίστησε τον Κένεντι επειδή με την αποτυχία του, ενίσχυσε την κουβανέζικη επανάσταση

Όταν τον Ιανουάριο του 1961, ο Τζον Κένεντι έγινε πρόεδρος των Η.Π.Α, κληρονόμησε ένα σχέδιο που είχε επινοήσει η CIA και στη βασική του μορφή είχε εγκρίνει ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ. 

Σκοπός του σχεδίου ήταν να ανατρέψει την νέα κυβέρνηση του Κάστρο στη Κούβα και να αναδείξει μία καινούρια φιλική προς τις Η.Π.Α. 


Η απόφαση του Κένεντι να προχωρήσει το σχέδιο, παρά τις αρνητικές εισηγήσεις, οδήγησε στην εισβολή του «Κόλπου των Χοίρων» στις 17 Απριλίου. 

Ήταν ένα καταστροφικό φιάσκο που ταπείνωσε τις ΗΠΑ και έφερε την Κούβα πιο κοντά στη Σοβιετική Ένωση. 

Τον Ιανουάριο του 1959, ο Κουβανός δικτάτορας Φουλχένσιο Μπατίστα είχε ανατραπεί μετά την ένοπλη εξέγερση με επικεφαλής τον Φιντέλ Κάστρο. 

Οι ΗΠΑ ανησυχούσαν για την αυξανόμενη επιρροή του κομμουνισμού στην περιοχή. 

Έτσι ο Αϊζενχάουερ ενέκρινε το σχέδιο της CIA και από τον Μάρτιο του 1960 άρχισαν να στρατολογούνται Κουβανοί εξόριστοι για να εισβάλλουν στην πατρίδα τους. 

Το σχέδιο αποσκοπούσε σε μια δημοφιλή εξέγερση που θα ανέτρεπε τον Κάστρο και την κυβέρνησή του. 

Οι ΗΠΑ θα υποκρίνονταν ότι δεν είχαν καμία ευθύνη. 

Δεν έπρεπε να υπάρχει κανένα στοιχείο που να τις ενέπλεκε άμεσα. Ήταν μία μάλλον υπερβολική απαίτηση για ένα σχέδιο τέτοιας κλίμακας. 

Πολλοί φοβούνταν πως τα αντικαθεστωτικά αισθήματα στην Κούβα δεν ήταν αρκετά έντονα και ότι η Αμερική θα παραβίαζε απροκάλυπτα μια πλειάδα διεθνών συμφωνιών, καθώς και το ίδιο της το σύνταγμα. 

Το σχέδιο αποσκοπούσε σε μια δημοφιλή εξέγερση που θα ανέτρεπε τον Κάστρο και την κυβέρνησή του. Παρ’ όλα αυτά, το 1960, περίπου 1.400 Κουβανοί εξόριστοι εκπαιδεύτηκαν σε διάφορες αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στη Φλόριντα, στον Παναμά και τη Γουατεμάλα. 

Η εκπαίδευση της μονάδας, που ήταν γνωστή ως Ταξιαρχία 2506, συνεχίστηκε και όταν ο Κένεντι έγινε πρόεδρος, αν και οι Αμερικάνοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αποκρύψουν τη συμμετοχή τους στη διαδικασία. 

Αρχικά, οι δυνάμεις επρόκειτο να αποβιβαστούν στο λιμάνι του Τρινιδάδ στις νότιες ακτές της κεντρικής Κούβας, αλλά όταν το σημείο κρίθηκε ριψοκίνδυνο, επιλέχθηκε μία βαλτώδης περιοχή περίπου 97 χιλιόμετρα δυτικά, γύρω από τον Κόλπο των Χοίρων. 

Η εισβολή ορίστηκε για τις 17 Απριλίου του 1961. Αν και η ακριβής ημερομηνία ήταν κρυφή, η επιχείρηση ήταν κοινό μυστικό, με άρθρα να εμφανίζονται ακόμα και στον αμερικάνικο Τύπο. 

Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι ο Κάστρο γνώριζε για την επικείμενη εισβολή από τον Οκτώβριο του ’60 και η CIA επέλεξε να μην ενημερώσει τον Κένεντι ότι ο εχθρός γνώριζε και περίμενε την εισβολή. 

Τα ξημερώματα της 15ης Απριλίου, οχτώ βομβαρδιστικά β-26 με χρώματα της κουβανέζικης αεροπορίας, βομβάρδισαν τρία αεροδρόμια της Κούβας. 

Οι πιλότοι ανέφεραν ότι η αποστολή ήταν επιτυχημένη, αλλά οι αναγνωριστικές πτήσεις την επόμενη μέρα αποκάλυψαν ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν είχαν πετύχει τους στόχους τους. 

Ο Κένεντι δεν ενέκρινε επιπλέον αεροπορικές επιδρομές επειδή φοβόταν ότι η ανάμειξη των ΗΠΑ θα ήταν πολύ εμφανής. Έγινε όμως ένα τέχνασμα για λόγους προπαγάνδας: ένα ακόμα «μεταμφιεσμένο» αεροπλάνο που έδειχνε ότι είχε γαζωθεί από σφαίρες, πέταξε μέχρι το Μαϊάμι, όπου ο Κουβανός πιλότος ζήτησε πολιτικό άσυλο, δίνοντας την εντύπωση ότι είχε αυτομολήσει και ότι οι επιδρομές στα αεροδρόμια είχαν γίνει από δυσαρεστημένα μέλη της κουβανέζικης αεροπορίας. 

Οι φωτογραφίες του πιλότου δόθηκαν στον ΟΗΕ ως απάντηση στις κατηγορίες των Κουβανών για την επίθεση των Αμερικάνων, οι οποίοι συνέχιζαν να αρνούνται ότι είχαν οποιαδήποτε ανάμειξη. 

Σύντομα όμως, κάποιοι παρατήρησαν ότι το ρύγχος του αεροσκάφους διέφερε από εκείνα της Κούβας, αποκαλύπτοντας τον ρόλο των ΗΠΑ. Τις επόμενες μέρες οι μάχες συνεχίστηκαν με τα αμερικάνικα αεροσκάφη να πραγματοποιούν επιδρομές εναντίον κουβανικών εφοδιοπομπών 

Η απόβαση                                                                                                                                    
Οι στρατιώτες της Ταξιαρχίας 2506 είχαν αποπλεύσει με τα μεταγωγικά από τη Νικαράγουα στις 14 Απριλίου και κατευθύνονταν προς την Κούβα, συνοδευόμενοι από επτά αντιτορπιλικά του αμερικάνικου ναυτικού. Αφού άφησαν τη συνοδεία τους περίπου 105 χιλιόμετρα νότια της Κούβας, τα σκάφη της «κουβανικής εκστρατευτικής δύναμης» έφτασαν στη ζώνη απόβασης λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 16ης Απριλίου και οι άνδρες ξεκίνησαν να αποβιβάζονται. 

Κατέλαβαν ένα μικρό στρατιωτικό φυλάκιο, αλλά οι πολιτοφύλακες που το επάνδρωναν πρόλαβαν να επικοινωνήσουν μέσω ασυρμάτου με τον στρατό και να ενημερώσουν για την εισβολή. 

Η απόβαση κράτησε περισσότεροι από όσο αναμενόταν, λόγω του σκοταδιού και των κοραλλιογενών υφάλων που προκάλεσαν ζημιές στα σκάφη, ενώ οι κουβανέζικες δυνάμεις αντέδρασαν πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι υπολόγιζαν οι Αμερικάνοι. 

Τα ξημερώματα, έξι κυβερνητικά αεροπλάνα επιτέθηκαν στα αποβατικά σκάφη και ένα από αυτά αναγκάστηκε να προσαράξει. Μία ώρα αργότερα, η ρίψη αλεξιπτωτιστών και οπλισμού απέτυχε, γιατί ο εξοπλισμός έπεσε στους γύρω βάλτους και δεν ανακτήθηκε. 

Ο Κάστρο κινητοποίησε περίπου 20.000 στρατιώτες, ενώ εκατοντάδες Κουβανοί πολιτοφύλακες έφτασαν μέχρι το μεσημέρι στην κοντινή πόλη Παλπίτι, αναγκάζοντας τα στρατεύματα εισβολής να κινηθούν προς τα δυτικά. 

Τις επόμενες μέρες οι μάχες συνεχίστηκαν με τα αμερικάνικα αεροσκάφη να πραγματοποιούν επιδρομές εναντίον κουβανικών εφοδιοπομπών. Ωστόσο, η αεροπορία του Κάστρο κυριάρχησε στους αιθέρες παρά τις απώλειές της κατά τους βομβαρδισμούς. Κουβανοί εξόριστοι που αιχμαλωτίστηκαν από συμπατριώτες τους μετά την εισβολή Μέχρι τις 19 του μηνός ήταν προφανές πως η δύναμη εισβολής αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα και ο Λευκός Οίκος ενέκρινε μια αεροπορική επιχείρηση κάλυψης. 

Έστειλε έξι αμερικανικά μαχητικά χωρίς διακριτικά με πιλότους που δούλευαν για τη CIA. Η αποστολή τους ήταν να υπερασπιστούν τα βομβαρδιστικά της ταξιαρχίας, αλλά τα βομβαρδιστικά έφτασαν μία ώρα μετά τα μαχητικά και δύο από αυτά καταρρίφθηκαν. Η δύναμη εισβολής κατατροπώθηκε την επόμενη μέρα. 


Εκατό άνδρες της σκοτώθηκαν, σχεδόν 1.200 αιχμαλωτίστηκαν, ενώ λίγες δεκάδες διέφυγαν προς την ακτή όπου τους παρέλαβαν τα αμερικάνικα πλοία. Από την πλευρά των Κουβανών, σκοτώθηκαν 176 στρατιώτες και τραυματίστηκαν αρκετές εκατοντάδες. Οι αιχμάλωτοι κρατήθηκαν για περισσότερους από 20 μήνες. 

Επέστρεψαν στις ΗΠΑ στα τέλη Δεκεμβρίου του 1962 με αντάλλαγμα βρεφικές τροφές και φάρμακα αξίας 50 εκατομμυρίων δολαρίων, τα οποία παρείχαν αμερικάνικες εταιρείες μετά από αίτημα της κυβέρνησης. Λέγεται ότι ο Τσε Γκεβάρα έστειλε ένα σημείωμα στον πρόεδρο Κένεντι με το οποίο τον ευχαριστούσε για την επιχείρηση στον Κόλπο των Χοίρων, λέγοντας: «Πριν την εισβολή, η επανάσταση ήταν αδύναμη. Τώρα είναι δυνατότερη από ποτέ». 

ΠΗΓΗ: «ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ», IAN WHITELAW.  

 Λοχίας Φ. Μπατίστα. Ο δικτάτορας της Κούβας που ανέτρεψαν ο Κάστρο και ο Τσε. 

Αρχικά συνεργάστηκε με τους κομμουνιστές, μετά με τη μαφία και τελικά τον στήριξαν οι ΗΠΑ. Έκανε τη χώρα ένα τεράστιο καζίνο. Ο Μπατίστα με τον μαφιόζο Μάγερ Λάνσκι... 

Ο Fulgencio Batista Zaldívar γεννήθηκε το 1901 στη περιοχή Banes της Κούβας, μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά από το Las Manacas όπου ζούσε η οικογένεια του Φιντέλ Κάστρο, που έγινε ο μεγαλύτερος εχθρός του και τελικά τον γκρέμισε από την εξουσία. Ο Μπατίστα ήταν γνωστός με το παρατσούκλι El Hombre, δηλαδή «Ο Άνδρας». 

Τα παιδικά του χρόνια ήταν φτωχικά ζώντας με τους γονείς και τα αδέρφια του σε μια παράγκα, χωρίς τρεχούμενο νερό και τουαλέτα. Για να ενισχύσει το εισόδημα της οικογένειας δούλευε από μικρός σε γραφεία, χωράφια και λιμάνια ή κάνοντας θελήματα σε στρατιώτες. Παράλληλα προσπαθούσε να τελειώσει το σχολείο και να μορφώνεται, ακόμη και όταν έγινε υπάλληλος του σιδηρόδρομου όπου εξασφάλισε ένα σταθερό εισόδημα. Ο Μπατίστα το 1935 Ο λοχίας που έγινε πρόεδρος της Κούβας Στα 20 του κατατάχτηκε στον στρατό, όπου εκτός από τα όπλα ειδικεύτηκε στη στενογραφία. Μετά την αποστράτευσή του, κατατάχτηκε εκ νέου το 1923 όπου για τα επόμενα δέκα χρόνια υπηρέτησε ως μόνιμος λοχίας. Το διάστημα αυτό ήρθε σε επαφή με φοιτητές, συνδικαλιστές και στρατιωτικούς, που αντιδρούσαν στο αυταρχικό καθεστώς. 

Το 1933 με τη βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών, η «επανάσταση των λοχιών» όπως έμεινε γνωστή, πέτυχε. Ο Μπατίστα είχε πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο στη νέα κυβέρνηση που σχηματίστηκε υπό τον Ramón Grau San Martín. Με τον βαθμό του συνταγματάρχη ανέλαβε αρχηγός του στρατεύματος. 

Στην πραγματικότητα όμως ήταν αυτός που «κινούσε τα νήματα». Σε περίπου 100 ημέρες έκανε τον Grau να παραιτηθεί και τη θέση του να πάρουν διαδοχικά άλλοι τρεις πρόεδροι που κυβέρνησαν 11, 7 και 5 μήνες αντίστοιχα. Για 4 χρόνια τυπικά ηγέτης της Κούβας ήταν ο Federico Laredo Brú, αλλά και αυτός ήταν άλλη μια «μαριονέτα» στα χέρια του Μπατίστα. Χωρίς δισταγμό κατέπνιξε με τα όπλα οποιαδήποτε επαναστατική κίνηση και εκτελούσε όσους εναντιώνονταν στο καθεστώς. Παράλληλα όμως, ασκούσε και κοινωνική πολιτική, όπως το χτίσιμο σχολείων. Το 1940 παραιτήθηκε από τον στρατό και συνεργαζόμενος με το μικρό τότε Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας, κατέβηκε στις εκλογές, όπου κέρδισε και έγινε πρόεδρος της χώρας. Ήταν η πρώτη περίοδος της προεδρίας του, όπου άσκησε προοδευτική πολιτική. Μεταξύ άλλων αναμόρφωσε το Σύνταγμα εισάγοντας προοδευτικές διατάξεις για την εργασία και τους εργαζόμενους, την ασφάλεια και την οικονομία. Ο Μπατίστα με τον μαφιόζο Μάγερ Λάνσκι Η σχέση με τη Μαφία και η βοήθεια των ΗΠΑ Τότε γνώρισε και για πρώτη φορά τον Αμερικανό «λογιστή» της Μαφίας Μάγερ Λάνσκι. Με τις ευλογίες του Μπατίστα και με τη βοήθεια του Λάκι Λουτσιάνο, ο μαφιόζος έκανε τις πρώτες κινήσεις για τη λειτουργία καζίνο Το 1944 ο Μπατίστα όμως δεν επανεξελέγη και έφυγε για τη Φλόριντα και τη Νέα Υόρκη. Εκεί συνέχισε τις επαφές με τη Μαφία στην οποία έταξε πολυτελή καζίνο και μυθικά κέρδη, αν τον βοηθούσαν να πάρει και πάλι την εξουσία. 

Όταν επέστρεψε μετά από 4 χρόνια, ίδρυσε δικό του κόμμα για να λάβει μέρος στις εκλογές του 1952. Όλα έδειχναν ότι θα ερχόταν τρίτος στην προτίμηση των Κουβανών. Άρα οι εκλογές ήταν περιττές και για να ανέβει στην εξουσία, με τη βοήθεια του στρατού έκανε αναίμακτο πραξικόπημα και αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες στάθηκαν πάλι στο πλευρό του αναγνωρίζοντας την «κυβέρνησή» του. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η συμμετοχή του παλιόφιλου μαφιόζου Λάνσκι ήταν καθοριστική, λέγοντας ότι έδωσε 250 χιλιάδες δολάρια στον αιρετό πρόεδρο για να παραιτηθεί. 

Ένα μήνα μετά το πραξικόπημα, ο Νίξον έκανε περιοδεία στα καζίνο της Αβάνας. Το «Λατινικό Λας Βέγκας» Ο Μπατίστα αυτή τη φορά δεν είχε καμία έννοια στο μυαλό του για την κοινωνία. Οι μοναδικές του επιδιώξεις ήταν αφενός να γίνει αποδεκτός από την ελίτ της Κούβας, που μέχρι τότε «δεν του άνοιγε τις πόρτες» και αφετέρου να πλουτίσει. Σε αυτό θα βοηθούσε ο Λάνσκι τον οποίο ο δικτάτορας προσέλαβε σαν άτυπο «υπουργό τζόγου». Ο μαφιόζος αναζωπύρωσε τα τυχερά παιχνίδια και έπεισε μερικούς αρχηγούς της Μαφίας να κάνουν επενδύσεις σε ένα νέο επιχειρηματικό τομέα: τα ξενοδοχεία – καζίνο. Σύντομα η Κούβα έγινε γνωστή ως το «Λατινικό Λας Βέγκας» και ο τουρισμός εκτοξεύτηκε στα ύψη. Τα κέρδη της μαφίας έφταναν τα 100 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο και το ξέπλυμα χρήματος ήταν στα φόρτε του. Το ίδιο και η πορνεία. Οι αστυνομικοί «έπαιζαν» τον ρόλο του προστάτη στις χιλιάδες γυναίκες που ικανοποιούσαν τις ορέξεις των τουριστών. Θραύση επίσης έκανε και το εμπόριο ναρκωτικών όπως η μαριχουάνα και κυρίως η κοκαΐνη. Η Κούβα είχε μετατραπεί σε κέντρο διανομής. Όπως έγραφαν τα περιοδικά της εποχής, «στην Αβάνα ήταν λίγο πιο δύσκολο να βρεις ναρκωτικά από ότι ένα μπουκάλι ρούμι και μάλιστα σε φτηνή τιμή». Από παντού ο Μπατίστα έπαιρνε ένα γενναίο μερίδιο που κυμαίνονταν από 10 – 30%, μεγαλώνοντας καθημερινά την περιουσία του. Μανιώδης παίκτης και ο ίδιος βοήθησε να κλείσουν οι χαρτοπαικτικές λέσχες που ανταγωνίζονταν τα καζίνο. Όσοι ιδιοκτήτες αντιστάθηκαν, «εξαφανίστηκαν» χωρίς η αστυνομία να τους αναζητήσει ποτέ. Όσοι υποχώρησαν και γλίτωσαν τα κεφάλαιά τους, τα επένδυσαν στις φυτείες ζάχαρης. Ο Λάνσκι κατασκεύασε το δικό του ξενοδοχείο Riviera με κρατική χρηματοδότηση, όπως έκαναν και άλλοι γκάνγκστερ. Η Κούβα είχε πλέον διάσημα ονόματα να τη διασκεδάζουν όπως τον Tony Bennet που τραγουδούσε στο San Souci, την Ginger Rogers στο Copa, τον Nat King Cole στο Tropicana και τον Frank Sinatra και τον John Wayne, που έμεναν συχνά στο Hotel Nacional. Η κρατική διαφθορά είχε ξεφύγει πέρα από κάθε όριο και η Κούβα είχε μετατραπεί σε έναν μεγάλο και αμαρτωλό «παιχνιδότοπο». Αμερικανός τουρίστας στην Αβάνα. Από τη συλλογή Ugly American του Constantino Arias Ο δικτάτορας με το σκληρό πρόσωπο που έπαιρνε μερίδιο από το τζόγο, την πορνεία και τα ναρκωτικά Η δημόσια περιουσία της είχε κυριολεκτικά ξεπουληθεί. Ο John F. Kennedy έλεγε ότι, «το 1959 οι αμερικανικές επιχειρήσεις κατείχαν στην Κούβα: το 40% της καλλιεργήσιμης γης ζαχαρότευτλων, το 100% των ράντσων βοοειδών, το 90% των ορυχείων, το 100% των εταιρειών πετρελαιοειδών και πουλούσαν τα 2/3 των εισαγόμενων προϊόντων που έφταναν στη χώρα». Η μεγάλη εταιρεία τηλεπικοινωνιών ITT, παρουσία του Αμερικανού πρέσβη Gardner, έκανε δώρο στον Μπατίστα ένα χρυσό τηλέφωνο ως «ένδειξη ευγνωμοσύνης» για τη στήριξη που της παρείχε στην Κούβα. Ο εκάστοτε Αμερικανός πρέσβης ήταν συνήθως ο δεύτερος ισχυρότερος άνδρας στη χώρα. Σε αντάλλαγμα, οι ΗΠΑ προμήθευαν με οπλισμό τελευταίας τεχνολογίας το στράτευμα και την αστυνομία του δικτάτορα, ώστε να αποκρούει κάθε αντιστασιακή φωνή. Το χρυσό τηλέφωνο που έκανε δώρο η ΙΤΤ στο Μπατίστα Για να φτιάξει το προφίλ του ο Μπατίστα έφτιαχνε δρόμους, τούνελ και εθνικές οδούς όπως την Havana-Varadero, το αεροδρόμιο Rancho Boyeros, σιδηροδρομικές γραμμές και υποθαλάσσια τούνελ. Κάθε αντίθετη άποψη ή οργάνωση για τα έργα και τις ημέρες της Μαφίας και του προέδρου Μπατίστα, αντιμετωπιζόταν με απόλυτη και ανεξέλεγκτη βία. Ο Τύπος λογοκρινόταν, οι πολιτικοί εξορίζονταν και ο φτωχός λαός υπέφερε. Η ανεργία μεγάλωνε συνεχώς και οι νέοι επιστήμονες που έβγαιναν από τα πανεπιστήμια δεν έβρισκαν πουθενά να δουλέψουν. Η τρομοκρατία όμως βασίλευε. Στις 26 Ιουλίου του 1953, ένα χρόνο μετά το πραξικόπημα ο νεαρός δικηγόρος Φιντέλ Κάστρο μαζί με λίγους συντρόφους του επιτέθηκαν στο στρατόπεδο Moncada του Σαντιάγο. Οι δυνάμεις του επαναστάτη δικηγόρου νικήθηκαν και πολλοί επαναστάτες εκτελέστηκαν. Ήταν η γέννηση του κινήματος της 26ης Ιουλίου, που αργότερα θα έδιωχνε τον δικτάτορα από τη χώρα. Το 1954 ο Μπατίστα έκανε εκλογές για τα «μάτια του κόσμου», καθώς τα κόμματα τις μποϋκοτάρισαν. Το 1955 οι αντικαθεστωτικές διαμαρτυρίες των φοιτητών πλήθαιναν, με τη συμμετοχή άνεργων Κουβανών. Εκείνη τη χρονιά ο δικτάτορας έκλεισε το Πανεπιστήμιο της Αβάνας, το οποίο άνοιξε πάλι μετά την επανάσταση του Κάστρο. Την επόμενη χρονιά κατέστειλε την Επανάσταση των Φτωχών, που οργάνωσε ο στρατηγός Ramón Barquín. Η Μυστική Αντικομμουνιστική Αστυνομία (Buró de Represión de Actividades Comunistas), που είχε ιδρύσει από τις αρχές της δεκαετία του 1950, έσπερνε διαρκώς το φόβο και τον τρόμο. 

Οι βασανισμοί και οι εκτελέσεις ήταν καθημερινό φαινόμενο και επίσημος προμηθευτής και καθοδηγητής της BRAC, ήταν η CIA. Εκτιμάται ότι στα χρόνια της δικτατορίας Μπατίστα, δολοφονήθηκαν περίπου 20 χιλιάδες Κουβανοί πολίτες. Το κίνημα του Κάστρο όμως καθημερινά μεγάλωνε και πλέον αποτελούσε σοβαρό κίνδυνο για τον Μπατίστα. 

Ο δικτάτορας κυνηγώντας τον μελλοντικό ηγέτη της Κούβας, έδωσε το ελεύθερο στη μυστική αστυνομία να βασανίζει και να εκτελεί αδιακρίτως. Η κίνησή του αυτή έκανε 45 οργανώσεις δικηγόρων, οδοντιάτρων, αρχιτεκτόνων, λογιστών και άλλων ειδικοτήτων, να υπογράψουν δήλωση συμπαράστασης στο επαναστατικό κίνημα του Κάστρο. 

Ο Μπατίστα πλέον δεν είχε απέναντί του μόνο τους φτωχούς Κουβανούς, αλλά και τη μεσαία τάξη της χώρας του. Ο Κάστρο ξεκινούσε την νικηφόρα πορεία που σύντομα θα κατέληγε στην ανατροπή του.... 



Τον Μάρτιο του 1958 η αμερικανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι δεν θα πωλούσε πλέον αεροπλάνα, τανκς, πλοία, βόμβες ναπάλμ και όπλα στην Κούβα. 

Τον Δεκέμβριο ο Αμερικανός πρέσβης τον ενημέρωνε, ότι πλέον οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα υποστήριζαν άλλο το καθεστώς του. Όλο αυτό το διάστημα, οι υποτακτικοί του Λάνσκι έστελναν όπλα στον Μπατίστα για να τον βοηθήσουν, αλλά δεν αυτό δεν ήταν αρκετό. 

Ανήμερα της πρωτοχρονιάς του 1959, ο δικτάτορας παρατούσε το πάρτι στη μέση για να διαφύγει με αεροπλάνο από τη χώρα. Μαζί ταξίδευαν η οικογένεια και οι στενοί του συγγενείς μαζί με 40 αξιωματούχους του καθεστώτος. Στις αποσκευές εκτός από ρούχα και άλλα είδη, είχε και περίπου 700 εκατομμύρια δολάρια, που είχε «κερδίσει» από τη διαφθορά και τον τρόμο που έσπειρε  στη Κούβα. 

Οι Αμερικάνοι που τόσο τον είχαν βοηθήσει, του αρνήθηκαν το άσυλο και τελικά βρήκε καταφύγιο στην Πορτογαλία. Στις 8 Ιανουαρίου του 1959 ο Φιντέλ Κάστρο και οι άνδρες του έμπαιναν στην Αβάνα....